Met regelmaat krijg ik berichtjes als ik iets deel over goed voor jezelf zorgen, grenzen aangeven, je mindset ten opzicht van ziek zijn. Berichtjes in de trant van: “jij hebt makkelijk praten, maar door mijn baan heb ik geen tijd om rust te nemen”, “Met kinderen is het allemaal niet zo makkelijk hoor”. En ik begrijp het, er zijn altijd factoren die het lastig kunnen maken om echt voor jezelf te kiezen. Maar toch is dit vaak een excuus om dingen maar niet te hoeven doen. Of om jezelf te kunnen verdedigen, of anderen te kunnen vertellen dat ze makkelijk hebben praten.
Confronterend he? Vond ik lange tijd ook, maar toch heeft juist dit besef mijn ogen geopend en ervoor gezorgd dat ik beter voor mezelf ben gaan zorgen. En dat hoop ik bij jou ook te bereiken.
Wat is jouw excuus om niet goed voor jezelf te zorgen?
Veel genoemde redenen waardoor goed voor jezelf zorgen niet mogelijk is zijn: werk en kinderen. Er is geen tijd, geen ruimte, geen mogelijkheid. Luisteren naar je lichaam kan niet om welke reden dan ook; te druk op het werk, kinderen hebben aandacht nodig, er moet eten op tafel komen. Kortom: er is geen tijd.
En echt, ik begrijp goed dat externe factoren dit moeilijker kunnen maken. Tijdens mijn studie kon ik naar mijn idee ook niet goed voor mezelf zorgen want ja, ik wilde toch mijn diploma halen? Iedereen kwam toch gewoon iedere dag naar school? En wat moesten mijn groepsgenoten denken als ik er weer niet zou zijn?
Op mijn werk in de gehandicaptenzorg idem dito; er was al personeelstekort dus ik kon toch niet thuisblijven? Ik wil contractverlenging dus moet ik mijn werkgever wel laten zien dat ik er ook ben. Cliënten zitten op me te wachten, ik kan het toch niet maken om niet te komen?
Oh en dan thuis nog. Ik woonde net samen met mijn vriend en ja, ik moest natuurlijk wel gewoon íedere avond koken, het huishouden doen en laten zien dat ik een goede, uhh, perfecte vriendin ben.
Allemaal leuk en aardig maar precies daardoor kwam ik uiteindelijk thuis te zitten met een burn-out. Want terwijl ik alles en iedereen tevreden wilde houden en wilde presteren, rende ik mezelf in vlot tempo voorbij. En achterom kijken deed ik niet.
Degene die ik in dit hele proces vergat was ikzelf, want ik ‘kon’ het allemaal niet omdat ik anderen tevreden moest houden (dacht ik). Ik moest er gewoon zijn, alsmaar doorgaan en mijn lichaam zat me vooral in de weg.
Jij bent de belangrijkste persoon in jouw leven
Er zullen altijd redenen of externe factoren zijn die het moeilijker maken om voor jezelf te kiezen en goed voor jezelf te zorgen. Maar onthoud wel: jij bent de belangrijkste persoon in jouw leven, en hoe beter jij voor jezelf zorgt, hoe beter het zal gaan en hoe beter je ook voor anderen kunt zorgen, je werk goed kunt doen of je studie te behalen.
In plaats van meteen in de verdediging te schieten en te zeggen waardoor jij dit niet kunt, stel jezelf eens de vraag: hoe kan ik er voor zorgen dat dit wél mogelijk is?
Misschien kun je iemand om hulp vragen, in gesprek gaan met je leidinggevende, praten met je decaan, meer taken aan je partner overdragen, je tijd anders indelen. Want als je écht wilt, is er altijd een oplossing.
Het ding is vooral: wíl je oplossingen zoeken? Of wil je graag zelf alle ballen hoog houden? Wíl je hulp vragen? Of doe je het liever allemaal zelf?
Probeer eens vaker te kijken naar wat wél kan. Want juist door jezelf af te vragen welke opties er zijn, komt er ook ruimte voor mogelijkheden. Terwijl als je denkt of zegt: ‘ik kan dat niet want …’ wordt wordt je denken geblokkeerd. Je hebt namelijk al besloten dat het niet kan dus gaat je brein ook niet opzoek naar opties.
Ga na wat voor jou het belangrijkst is en plan daar omheen
Er zullen áltijd externe factoren zijn die jou het gevoel geven dat je geen keuze hebt. Echter is het de kunst om jezelf prioriteit te geven. En ja, ik begrijp dat je leidinggevende dingen van je verwacht, je kind aandacht nodig heeft en je huis niet vanzelf schoon wordt. Maar dat wil niet zeggen dat je jezelf maar aan de kant moet schuiven.
Het is van groot belang om jezelf belangrijker te maken, om zorg voor jezelf prioriteit te maken. Want het eerste waar we vaak op inleveren in een drukke periode, is rust, ontspanning, tijd voor jezelf. En dat, terwijl je het zo hard nodig hebt.
Probeer daarom na te gaan wat voor jou het belangrijkste is en maak daar je planning omheen. Zorg dat je vaste momenten hebt om tijd voor jezelf te nemen, om te rusten, om iets te doen wat jij leuk vindt, om voor jezelf te zorgen.
“You are not too busy. It’s a matter of priorities.”
Ik had ook altijd veel excuses
Zoals ik al deelde heb ik ook lang excuses gehad om maar niet voor mezelf te zorgen. Echter waren dit in die tijd geen excuses, ik dacht ook écht dat ik er geen tijd voor had omdat ik andere dingen meer prioriteit gaf.
- Ik vond het belangrijker dat het huis schoon was dan dat ik mijn rust kon nemen.
- Ik vond het belangrijker om op mijn werk op te komen dagen met flinke wallen dan om me ziek te melden.
- Ik vond het belangrijker om te zorgen dat er eten voor mijn vriend op tafel stond ‘s avonds dan dat ik even tijd voor mezelf nam.
In mijn ogen was zo ongeveer álles belangrijker dan ikzelf. En dat is precies waar het fout gaat. Nu weet ik beter: ik ben namelijk de belangrijkste persoon in mijn leven.
De keuzes die ik nu maak, zijn gebaseerd op wat VOOR MIJ het belangrijkste is. Niet op wat ik denkt wat anderen verwachten of willen. Want als ik mezelf voorbij ren heb ik daar uiteindelijk helemaal niets aan, maar de mensen om me heen waar ik het goed voor wil doen al helemaal niet.
Want die zitten dan opgezadeld met een chagrijnige Nathalie, en ik kan je niet zeggen, daar word je niet blij van. Daarbij neemt de pijn en vermoeidheid in rap tempo toe en raak ik steeds meer verwijderd van mezelf.
Ik zal zelf de keuzes moeten maken voor wat ik nodig heb, grenzen aangeven, nee zeggen als dat nodig is. En dat alles zonder verantwoordelijkheid af te leggen aan anderen.
Jouw leven, jouw verantwoordelijkheid
Wat ik wil zeggen is: probeer eens vaker te kijken naar mogelijkheden en oplossingen in plaats van meteen te roepen dat het voor jou – om welke reden dan ook – niet haalbaar is. Je hebt namelijk altijd een keuze en er zijn altijd mogelijkheden als je die wil zien. En het is geen falen, maar juist heel krachtig als je wél voor jezelf kiest.
Stel jezelf eens de vraag: ‘hoe kan ik zorgen dat ik meer tijd heb voor mezelf?’ In plaats van direct te zeggen dat die tijd er niet is. Juist door jezelf die vraag te stellen komt er ruimte om mogelijkheden te zien. Terwijl zo’n statement dat het niet lukt deze optie volledig blokt.
Jij bent de belangrijkste persoon in jouw leven dus maak jezelf je eerste prioriteit. Vanaf nu geen excuses meer. Jouw leven, jouw verantwoordelijkheid.
Meer lezen over dit onderwerp?
- Fibromyalgie en ontspanning: 17 manieren voor meer rust in je leven >>
- Kiezen voor jezelf: 9 Redenen om hier een gewoonte van te maken >>
- Goed voor jezelf zorgen, wat houdt dat eigenlijk in? + 10 Tips >>
Dank je wel Nathalie! Het is alsof ik mezelf hoor praten. En dan ook tegen mezelf. Met naast fibromyalgie ook nog dysthymie vind ik het soms lastig om mezelf te blijven motiveren. Ik weet namelijk dat ik goed voor mezelf moet zorgen, kan ook ervaren hoe fijn het leven dan is. En toch zak ik soms terug omdat ik door de dysthymie even niet voel dat ik de belangrijkste ben… Heb jij ook nog van die dips, terugvallers? Hoe blijf jij gemotiveerd?
Graag gedaan Emmy! Ik heb zeker ooit dips of terugvallers. Wat mij helpt om gemotiveerd te blijven is dat ik weet wat mij het meest brengt. Als ik in een dip zit, weet ik dat dat gepaard gaat met meer pijn en minder energie. Ik sta mezelf zeker toe om me af en toe minder goed te voelen maar probeer ook te onderzoeken waar het vandaan komt en wat het me wil vertellen en vervolgens probeer ik mijn energie te verhogen door leuke muziek te luisteren, even te wandelen of iets anders wat me helpt om mijn hoofd leeg te maken.
Ik zal dit onderwerp noteren om er een blog over te schrijven, dan kan ik er ook wat dieper op in gaan 🙂
Ah fijn dat mijn vraag je inspiratie brengt ?