Fibromyalgie accepteren is de eerste stap naar verandering

Ik kan me voorstellen dat de titel wellicht weerstand oproept. Ik bedoel, er staat ‘fibromyalgie accepteren’. Twee woorden die niet echt geliefd zijn door mensen met deze chronische aandoening. Zelf heb ik ook lang afgunst gehad naar het woord accepteren en zeker als mensen er klakkeloos uitgooiden dat ik maar gewoon moest accepteren dat ik fibromyalgie heb. Want zo makkelijk is dat heus niet. Maar misschien hadden die mensen – ook al mag dit in het vervolg wel wat subtieler vermeld worden – toch wel gelijk. Fibromyalgie accepteren is namelijk de eerste stap naar verandering, hoe dat zit vertel ik je graag.

Fibromyalgie accepteren is de eerste stap naar verandering

‘Je moet het maar gewoon accepteren’, de zin die je wellicht vaak gehoord hebt. Je moet maar accepteren dat je niet alles meer kunt en continu pijn hebt. Accepteer maar dat je altijd moe bent en lang niet meer alles zo makkelijk kunt doen.

Ik weet dat zo’n uitspraken echt een klap in je gezicht kunnen zijn, en ook dat het bergen frustratie kan oproepen.

Want hallo?! Accepteren dat je altijd pijn hebt, dacht het niet! Voor de buitenwereld lijkt fibromyalgie accepteren vaak gewoon iets wat je moet doen, terwijl dit een heel proces is wat makkelijk jaren kan duren.

Fibromyalgie accepteren wordt vaak gezien als opgeven, alsof je je er dan bij neerlegt en er vrede mee neemt dat je ziek bent. Terwijl dit absoluut niet zo is.

Fibromyalgie accepteren is zwak

Ik heb ook jarenlang gedacht dat accepteren van mijn klachten echt zwak zou zijn, want wie gaat er nou accepteren dat hij of zij pijn heeft? Dat doet toch niemand?!

Ik niet, in ieder geval. Ik deed alsof het er niet was, frustreerde me als ik merkte dat ik iets niet kon, ik werd boos als ik pijn had of moe was. Maar toegeven? Ho, maar.

Ondertussen wilde ik wel dat de hele situatie zou veranderen en wilde ik mijn oude leven terug. Dat de pijn minder zou worden, ik mijn energie weer terug zou krijgen en alles weer was zoals het ooit geweest was.

Zonder pijn, zonder vermoeidheid en met een goed werkend lichaam. Was dat nou zo veel gevraagd?

Geen ruimte voor veranderingen

Ik wilde verandering, terwijl ik dat zelf onmogelijk maakte. Er was namelijk geen ruimte voor verandering omdat ik alleen maar bezig was met vechten tegen mijn lichaam en vooral: tegen mezelf.

Ik mocht niet toegeven aan de pijn, ik zou geen afspraken afzeggen als het eigenlijk niet ging. Festivals en feestjes? Ik was aanwezig, ook al was dit voor mij eigenlijk niet te doen. Maar ik wilde door. Continu.

Naast het feit dat er geen ruimte was voor verandering had ik er ook echt geen oog voor. Ik keek niet naar wat anders KON, maar naar wat ik vond dat anders MOEST (zoals dat de pijn gewoon ‘moest’ verdwijnen). Maar ja, wat ik niet in zag was dat die veranderingen niet uit de lucht komen vallen.

Gevecht tegen mezelf

Na heel wat vervelende ervaringen, gesprekken met mijn ouders, lessen die ik geleerd heb en de inzichten die ik daaruit heb gehaald kwam ik tot de conclusie dat het geen nut heeft om een gevecht te voeren tegen mezelf. Want dit zou ik hoe dan ook gaan verliezen.

Ik kwam tot inzichten dat mijn leven niet beter, leuker of makkelijker zal worden als ik me blijf verzetten tegen alle ongemakken in mijn leven. Als ik zou doen alsof fibromyalgie er niet was of gewoon altijd maar door zou gaan.

Ik besefte dat als ik een positiever en fijner leven wil, dat IK daar dan verandering in moet brengen en dat niemand anders me dat kan geven.

Wat ik ook leerde was dat leren leven met fibromyalgie niet zwak is, maar dat het zelfs noodzakelijk is als ik gelukkig wil zijn. Want hoe kan ik gelukkig zijn of veranderingen aanbrengen als ik één deel van mezelf niet kan accepteren?

Ik zou de strijdbijl neer moeten leggen, wilde ik echt anders kunnen leven. Dit besef heeft mijn leven zoetjes aan veranderd.

Geloof me als ik zeg dat dit met vallen en opstaan is gegaan en dat ik nog ooit struggle met wat ik voel. Maar de basis is er, en vanuit daar kan ik zoetjes aan verder.

Wat heeft fibromyalgie accepteren me gebracht?

Ik zal eerlijk toegeven dat ik acceptatie nog steeds een lastig woord vind. Ik denk niet dat ik hardop zou kunnen uitspreken dat ik accepteer dat ik fibromyalgie heb.* Wat ik wel kan zeggen is dat ik heb leren dealen met fibromyalgie.

Dat ik een manier heb gevonden om op een fijne manier te leven ondanks de klachten die ik heb. Het feit dat ik aanvaard dat ik ziek ben en hier vrede mee heb heeft ervoor gezorgd dat ik veel minder last heb van frustratie en boosheid en dat er eindelijk verandering in mijn leven is gekomen.

Doordat ikzelf ben veranderd, veranderde mijn hele situatie met me mee. Doordat ik steeds meer ben gaan luisteren naar mijn lichaam en te doen wat ik nodig heb kan ik de pijn beperken. Ik probeer bij iedere keuze die ik maak te doen wat op dat moment goed voor me is.

Ook ervoer ik meer rust omdat ik me niet meer continu frustreerde en merkte ik dat positief denken gigantisch veel voor je kan betekenen. Het lukt me ook steeds beter om aan mezelf te denken, voldoende tijd voor mezelf te nemen en om duidelijk mijn grenzen aan te geven. Dat geeft veel rust.

*Toevoeging 6-10-21: leuk om dit terug te lezen en mooi om te zien hoe ook ik gegroeid ben. Op de datum van publicatie (24-06-17) schreef ik dat ik acceptatie nog steeds een lastig woord vindt terwijl ik nu voluit kan zeggen dat ik fibromyalgie heb geaccepteerd. Het is een hele weg geweest, maar het geeft zo veel ruimte!

fibromyalgie accepteren
Laat maar los, die weerstand.

Alles begint met acceptatie

Ik weet dat fibromyalgie accepteren absoluut geen makkelijk proces is, maar ook weet ik dat het je echt heel veel verder kan brengen. Als je verandering wil in je leven, begint dit met acceptatie.

Als ik naar mezelf kijk en mijn situatie nu vergelijk met een paar jaar geleden ben ik mega blij dat ik zoetjes aan geleerd heb dat acceptatie oké is.

Ik had deze ervaring voor geen goud willen missen, het heeft me sterker, wijzer en positiever gemaakt waardoor ik nu met een stuk minder frustratie door het leven kan. Dit is echt een hele verrijking.

Meer over fibromyalgie accepteren

Omdat ik weet hoe moeilijk het acceptatieproces kan zijn, maar ook omdat ik weet hoe veel acceptatie je oplevert, heb ik een eBook geschreven over dit onderwerp.

Het eBook Challenge Accepted! gaat volledig over acceptatie van fibromyalgie en het acceptatieproces. Ik leg je uit wat acceptatie precies is, hoe lang het duurt en hoe je kunt merken dat je fibromyalgie accepteert.

Daarnaast neem ik je mee in de fases van het acceptatieproces en leg ik je precies uit hoe de fases eruit zien, hoe ik zo’n fase ervaren heb en deel ik per fase 3 tot 5 tips inclusief opdrachten en tools.

Challenge Accepted! is een handboek voor het leren accepteren van fibromyalgie. Bekijk hier alle info & bestel ‘m meteen.

Lukt het jou om te accepteren dat je fibromyalgie hebt of om er mee te leven? Als je nog tips hebt of graag je ervaring wil delen onder dit bericht, voel je vrij!


Lees nog even verder!

Volg FibromyalgieBlog via Facebook & Instagram

Begrijp hoe het acceptatieproces in elkaar steekt!

In dit gratis eBook leer je precies hoe de 6 fases van acceptatie eruit zien zodat jij het acceptatieproces leert begrijpen en daardoor méér grip krijgt op acceptatie. 

6 gedachten over “Fibromyalgie accepteren is de eerste stap naar verandering”

  1. Ik kan alleen maar zeggen ‘RAAK’.
    Acceptatie betekent niet ‘je neerleggen bij’ of ‘opgeven’. Het betekent het creëren van een ‘nieuw punt 0’ waarin je een onveranderlijk gegeven accepteert om van daaruit opnieuw te leren leven. Anders. Zonder dat zinloze en uitputtende gevecht tegen iets wat toch niet weggaat. Toplog ❤

    Beantwoorden
  2. Inmiddels al 26 jr fibro en inmiddels ernstig. Mooi geschreven. Accepteren vind ik een groot woord maar het is wat het is. Die woorden helpen mij. Dit is mijn leven, het is wat het is. En hierin kijk ik wat ik nog wél kan en dat pik ik eruit. De zon, bios, klein stukje fietsen, mooi boek, enz enz. Daarbij… huilen mag soms. Het is ook zwaar. Het is ook frustie. Dat gevoel mag er soms ook gewoon zijn. Daarna kijk je weer naar wat je wél hebt. Balans.
    Heel veel succes met je blog. Goed hoor!

    Beantwoorden
  3. Super blog. Ben na jaren nog aan het vechten, worft daar alleen nog maar meer moe van.
    Het zijn idd de kleine dingen die iknog kan en dat is erg frustrerend.
    Het is soms huilen hoor maar laat dat maar toe.
    Nogmaals, super blog, veel succes!!!

    Beantwoorden
    • Wat lief, dankjewel Els!
      Eén tip: stop met vechten. Het brengt je (helaas) nergens. Zodra jij je gaat overgeven aan je lichaam zul je merken dat er dingen gaan veranderen, dat je meer rust ervaart. Het is niet erg om soms te huilen om hoe het is, dat doe ik ook en het lucht soms behoorlijk op! Laat je emoties er vooral zijn.

      Dankjewel voor het compliment en veel liefs! X

      Beantwoorden

Plaats een reactie