Fibromyalgie en UWV, hoe zit het? Waar heb je recht op? Ik krijg veel vragen omtrent een uitkering en fibromyalgie maar heb er lange tijd geen antwoord op kunnen geven. Omdat ik kort geleden zelf bij het UWV ben geweest voor een uitkering kan ik dat nu wel. In dit artikel lees je mijn ervaring met de aanvraag van een Wajong uitkering.
Fibromyalgie en UWV: Mijn ervaring met de aanvraag van een uitkering
Ondernemen en chronisch ziek zijn valt me soms toch wel zwaarder dan verwacht. Het leek me daarom verstandig eens te kijken wat mijn mogelijkheden zijn omtrent een uitkering. Niet zodat ik niet meer hoef te werken, maar meer als backup. Dat ik me niet druk hoef te maken om geld als ik een paar dagen niet kan werken.
Ik kwam bij een Wajong uitkering uit en heb deze aangevraagd. Ik had vooraf al oud leraren, mijn vorige werkgever, behandelaars en therapeuten benaderd om mijn situatie te verwoorden zodat ik dit mee kon sturen.
Tussendoor werd ik een paar keer gebeld met de mededeling dat de kans klein was dat ik in aanmerking zou komen voor een Wajong en de vraag of ik het toch wilde doorzetten. Dat wilde ik en een paar weken later had ik een gesprek met de verzekeringsarts in het UWV gebouw in Roermond. Mijn vriend was mee als ondersteuning (ik raad het sowieso aan iemand mee te nemen).
Fibromyalgie en UWV: het gesprek met de verzekeringsarts
Tijdens het gesprek is de regeling rondom een Wajong uitkering uitgelegd* en zijn mijn klachten en het verloop daarvan besproken. De arts was op dat moment erg vriendelijk en begripvol. Hij gaf aan te begrijpen dat het met fibromyalgie – en dan vooral de combi van zowel psychische als lichamelijke klachten – lastig zou zijn om te werken. Er zijn allerlei vragen gesteld en uiteindelijk gingen mijn vriend en ik met een tevreden gevoel naar huis.
Hoewel we beide het idee hadden dat een Wajong uitkering er niet in zou zitten leek het er wel op dat hij verder wilde kijken. Dat er wel íets was wat ze voor me konden doen.
*Regeling Wajong uitkering: Een Wajong uitkering krijg je tegenwoordig alleen als je volledig arbeidsongeschikt bent. Als je één uur aan een stuk kunt werken, en dat vier uur per dag kun je volgens het UWV werken en heb je géén recht op een Wajong uitkering.
Van de verzekeringsarts naar de beoordelingsarts
Ik werd een paar weken na het gesprek met de verzekeringsarts gebeld door de beoordelende arts dat we eigenlijk die dag een afspraak hadden. Echter was de brief met de uitnodiging nooit naar mij verstuurd. Handig 😉 Er werd een nieuwe afspraak gepland en 18 april gingen mijn vriend en ik weer naar het UWV in Roermond.
Tijdens het gesprek kreeg ik het rapport van de verzekeringsarts voor mijn neus. Dit rapport had ik vóór het gesprek met de beoordelingsarts moeten ontvangen maar is – net zoals de uitnodiging voor het gesprek – nooit naar mij verstuurd.
Ik zat daar dus met m’n bek vol tanden toen ik die brief las.
6 uur per dag werken
Er werd namelijk geconcludeerd dat ik 6 uur per dag zou kunnen werken. SAY WHAT?! Als ik dat zou kunnen zou ik niet bij het UWV zitten denk ik zo. Maar dat terzijde.
Een Wajong uitkering zat er dus sowieso niet in en verder hield het eigenlijk op. De enige mogelijkheid die ze me zouden kunnen bieden is een banen-afspraak. Je komt dan in de gemeente in een register te staan waar bedrijven mensen met minder arbeidsvermogen uit kunnen pikken. Maar omdat ik mijn eigen bedrijf heb (wat ik juist ben gaan doen omdat ik werk zoek vanuit mijn mogelijkheden) zou dat eigenlijk niet logisch zijn om te doen.
En voor chronisch zieke die kijken naar mogelijkheden en een eigen bedrijf starten is er simpelweg niets.
“Tijdens het gesprek kreeg ik het rapport van de verzekeringsarts voor mijn neus. Dit rapport had ik vóór het gesprek met de beoordelingsarts moeten ontvangen maar is – net zoals de uitnodiging voor het gesprek – nooit naar mij verstuurd.
Ik zat daar dus met m’n bek vol tanden toen ik die brief las. Er werd namelijk geconcludeerd dat ik 6 uur per dag zou kunnen werken.”
Akkoord met de banen-afspraak of bezwaar indienen
De verzekeringsarts gaf het volgende aan:
Ik zou akkoord kunnen gaan met de banen-afspraak en ergens in dienst gaan (voor 6 uur per dag). Vervolgens, als het niet zou lukken, zou ik me kunnen ziek melden om daarna in de ziektewet te kunnen komen. Dan zou het ‘misschien’ mogelijk zijn dat er ondersteuning is voor mijn bedrijf en zou ik dus met een ondersteunende uitkering de werkzaamheden van mijn eigen bedrijf kunnen uitvoeren.
Maar zoals je wellicht begrijpt zie ik het niet zo zitten om weer terug naar af te gaan om iets voor elkaar te kunnen krijgen.
Bezwaar indienen kan ook, dan word je opnieuw gekeurd door een bezwaar arts van het UWV (?!). Hoe eerlijk dit gebeurd durf ik niet te zeggen, het lijkt me dat een bezwaar arts die door het UWV wordt betaald ook in voordeel van het UWV handelt. Maar dat is slechts mijn idee over de situatie.
Geen poot om op te staan
Fibromyalgie en UWV is een lastige combi, al met al heb ik geen poot om op te staan. Ik (en velen met mij) ben (zijn) te goed voor een (Wajong) uitkering en te slecht om ‘gewoon’ fulltime te werken. Kijkend vanuit mijn situatie en mogelijkheden ben ik mijn eigen bedrijf begonnen. Helaas valt dit me soms zwaarder dan verwacht waardoor ik gehoopt had op hulp vanuit het uwv (want als íémand zzp’ers aanmoedigt is het het UWV wel). Maar dat is dus niet het geval.
Fibromyalgie is moeilijk te beoordelen en hoe erg ik ook dacht dat de verzekeringsarts me begreep, toch geeft hij uiteindelijk aan dat ik 6 uur per dag kan werken.
Voor ik mijn eigen bedrijf had werkte ik 21 uur per week in de gehandicaptenzorg, verspreid over 3 dagen (7 uur per dag) en dat heeft gezorgd voor een burn-out. Maar 6 uur per dag zou blijkbaar moeten lukken.
Geen ondersteuning vanuit het UWV
Hoewel ik me ervan bewust was dat een uitkering aanvragen niet gemakkelijk zou zijn en de combinatie fibromyalgie en UWV niet de beste is, is deze uitslag me behoorlijk tegen gevallen. Ik had gehoopt en ergens ook wel verwacht dat er meer stimulans zou zijn voor chronisch zieke met een eigen onderneming.
Ik laat zien dat ik mijn best doe, dat ik wíl werken, dat ik er alles aan doe om het zélf te kunnen maar dat is juist hetgeen wat me nekt. Vorig jaar heb ik de ziektewet uitkering stopgezet omdat het me vooral stress gaf en ik het juist heel graag zelf wilde doen.
Maar als ik eind april 2017 niets had ondernomen en de uitkering had behouden was de kans op ondersteuning bij mijn bedrijf een stuk groter geweest.
Inzet wordt beloond, of zoiets? 😉
Hulp van JongPIT
Ben je tussen de 15 en 30 jaar en loop je vast met zaken omtrent school of werk door een chronische aandoening, of weet je niet waar je recht op hebt of heb je behoefte aan tips? Neem dan contact op met JongPIT; een stichting voor én door jongeren met een chronische aandoening.
Wat is jouw ervaring met fibromyalgie en UWV? Laat het gerust weten in een reactie onder dit bericht.
Begrijp hoe het acceptatieproces in elkaar steekt!
In dit gratis eBook leer je precies hoe de 6 fases van acceptatie eruit zien zodat jij het acceptatieproces leert begrijpen en daardoor méér grip krijgt op acceptatie.
Ik ben wel volledig afgekeurd sinds mei 2009, maar niet vanwege mijn fibromyalgie. Ik ben vooral voor mijn psyche afgekeurd. Ook in mijn brief stond dat ik een uur gehurkt zou kunnen werken. Na 2 minuten verga ik al van de pijn en kom alleen niet meer recht. Fysiek kon ik volgens hun alles, terwijl ik al sinds mijn 12de met steeds erger wordende klachten van de fibromyalgie leef.
Wat vreemd dat ze het lichamelijke stuk niet echt serieus genomen hebben.. Wel fijn dat je een uitkering gekregen hebt, hoe vervelend het natuurlijk ook is als dit nodig is.
De nieuwe regels voor een Wajong-uitkering zijn tegenwoordig veel strenger dan toen jij de Wajong hebt gekregen….
Ik ben eerlijk als ik zeg dat me dit totaal niet verbaasd (sorry). En hulp en uwv gaan ook zeker niet samen. Ik heb ruim 10 jaar geleden (toen de oude Wajong nog bestond) een uitkering aangevraagd en deze uiteindelijk met voordeel van de twijfel (ja dat werd echt zo gezegd) heb gekregen. Thank God, want ik kon op dat moment niet eens naar school, laat staan werken. Op het moment dat je wilt werken kunnen ze je ook niet helpen. Dus je staat er helemaal alleen voor. Des te blijer ben ik dan ook met mijn baan en een baas die mijn situatie wel begrijpt (op zulke mensen moet je zo zuinig zijn!).
Voor wat betreft uwv heb ik eigenlijk geen goed woord over. Het enige wat ze kunnen is je voorzien van inkomen en tegenwoordig moet je ook nog eens helemaal niks kunnen en anders kom je in de bijstand.
Toch vind ik het dapper dat je het wel hebt geprobeerd.
Het is ook niet zo dat ik ‘geshockt’ ben van de uitkomst maar toch had ik wel íets meer van ze verwacht. Het vervelende vind ik vooral dat ik vanwege mijn inzet om te zoeken naar werkmogelijkheden word afgewimpeld. Want als ik niets had ondernomen was de kans op een uitkering groter geweest maar zo steek ik niet in elkaar.
En het klopt, als je ook maar een beetje werkvermogen hebt is er niets.
Het is inderdaad vooral dat ik het wilde proberen om te kijken wat de mogelijkheden zijn.
Ik BZN terug gaan werken omdat ik niet meer terug tss mijn 4 muren wil zitten maar heb het toch zwaar ben dikwijls moe als ik thuis kom maar ik zie terug mensen en dat is zeer belangrijk voor de moraal
Het is ook niet zo dat ik niet wil werken, het is vooral dat ik behoefte heb aan een backup omdat ondernemen en chronisch ziek zijn me soms zwaar valt. Maar ik snap zeker wat je bedoelt, het is ook belangrijk om mensen om je heen te hebben! 🙂
Bij mij is het een regelrechte hell geweest!!! Uiteindelijk heb ik een WIA uitkering gekregen omdat er voor mij echt 0 arbeidsmogelijkheden waren. Wat je zegt alle communicatie die misloopt, de enorme tijd die ze achter liepen heeft mij uiteindelijk genekt! Na 2,5 jaar vechten had ik op de beslissende datum nog steeds niets gehoord maar ik durfde geen contact met het UWV op te nemen noch mijn toenmalige werkgever die ook alleen maar tegen werkten. Dat resulteerde uiteindelijk in ernstige angst/hyperventilatieklachten. Ik werd letterlijk en figuurlijk ziek van de hele situatie, ik kon niets meer. Was al afhankelijk van het vervoer van anderen en was aabgewezen op een scootmobiel en rolstoel om te verplaatsen.
Nu na ruim een jaar gaat het gelukkig een stuk beter met mij. Omdat ik niet meer hoefde te werken kreeg ik langzamerhand de tijd om los te laten en te herstellen walnt het is een vreselijk mensonterend traject geweest. IK WILDE WEL MAAR KON NIET!!!
Nu na ruim een jaar heb ik een aanvraag gedaan voor een opleiding omdat ik uiteindelijk mijn leven weer wil oppakken als ZZP’er zodat ik mijn eigen tijden kan indelen, me niet meer hoef te conformeren aan anderen/een bedrijf waar ik niet 100% achter kan staan want onder die druk en spanning kan ik niet werken, dan wordt ik weer heel ziek.
Ik ben al sinds mijn tiener jaren ziek en omdat ik het lichamelijk en psychisch allemaal niet aan kon ben ik steeds niveau’s naar beneden gezet. Waardoor het er uiteindelijk op neer kwam dat ik zonder aanwezig te hoeven zijn en de stof te begrijpen (was na 2 a 3 dgn school weer 3 wkn thuis dan was ik helemaal op) uiteindelijk kon slagen met mooie zevens op mijn eindexamen lijst. Wel 2/3 niveau’s onder mijn werkelijke niveau.
Nu begrijpen ze mij niet want waarom zou ik willen werken??? Ik ben 80-100% afgekeurd maar mis het om in de maatsschappij te staan, mijn steentje bij te dragen en hoe graag ik ook moeder ben van pnze 3 kinderen ik mis het ook om mezelf te zijn, want kinderen opvoeden is 3x een fulltime baan al doe ik het echt met veel plezier en passie het is hard werken.
Echt een stimulans is het niet als je gesprekspartner van het UWV je liever in de WIA houdt dan je helpt om je leven op te pakken.
Er zijn een aantal voorwaarden waar je aan moet voldoen om in aanmerking te komen voor een opleiding deze zijn voor iedereen hetzelfde dus dat ik een chronisch zieke moeder van 3 kinderen ben maakt geen verschil met een jong iemand van zeg 23 die thuis woont en 100% gezond is???
Het is nog zeker niet beslist en heb goede moed, maar soms is het wel heel moeilijk om positief te blijven als je zo wordt tegen gewerkt.
Ik wil graag net als jij op een voor mij passende manier mijn steentje bijdragen en anderen juist stimuleren en motiveren.
Allemaal kop op, neus in de wind en sta vol trots voor wie je bent!!!
Ik had je die hele weg wel kunnen besparen… mijn verzekeringsarts bij het UWV zei dat ik maar we goede psycholoog moest opzoeken en dan waren mijn klachten zo weer weg. In mijn rapportage staat dan ook dat ik over een jaar weer helemaal genezen ben. Nu ben ik zelf maar gaan zoeken naar wat ik wel en wat ik niet aan kan. Ook ik ben voor mezelf begonnen als fotografe maar merk dat als ik een middag een shoot gehad heb, ik vervolgens een week mezelf niet ben. Frustrerend? Dat wel, maar we hobbelen mooi door want we hebben niet veel keus.
Ik ben 47 jaar en heb ruim 30 jaar gewerkt in de zorg.ik heb de diagnose fibromyalgie in 2017 gekregen toen was ik al bijna 2 jaar ziek en heb een wia uitkering aan gevraagd ik moest in november bij de arts komen ik heb een wga 80 tot 100 procent van het uwv gekregen. Dat vondt ik prima omdat ik ook duidelijk had aangeven dat ik graag ern fribromylagie traject wilden volgen en vanuit daar te kijken of ik dan nog eventueel werk zou kunnen vinden Mijn werkgever is het daar niet eens met de wga uitkering omdat hij eigenrisco drager is heeft hij bezwaar aangetekend wat mij nu weer stess geeft en niet goed is voor mij o 9 mei moet ik dus op herkeuring komen bij de bezwaar arts omdat mijn werkgever hier voor beroep heeft aangetekend deze keer neem ik wel een begeleider mee de eerste keer dat ik op keuring moest komen niet.
En daarom heb ik geen stappen ondernomen bij het UWV. De stress die het allemaal met zich mee brengt. En ik heb het met mijn oudste meegemaakt. Het gevecht om een Wajong uitkering te krijgen. Mijn man en ik redden het samen wel zonder uitkering.
Goed geschreven. Wajong aanvragen is tegenwoordig echt moeilijk. Heb het een paar jaar terug ook geprobeerd, maar ik had een werk verleden, dat ik daar veel uitval had, ook op school en bijna nooit volledige werkweken had deed er niet toe. Nu na 12,5 jaar gesteggel bij het UWV heb ik uiteindelijk na 2e keer 2 jaar volledig zw te hebben gehad, vorig jaar een IVA uitkering gekregen. En dan krijg je je rapport thuis en daar staat dan heel leuk in dat ze je gelijk de WIA aanvraag in hadden moeten doen en je niet weer 2 jaar thuis hadden moeten laten zitten. Heb ze hier zelf nog op gewezen bij de aanvraag, nee deden ze niets mee. Krijg ik de brief thuis met rapportage van arts en arbeidsdeskundige, is die laatst er achter gekomen dat ze mij 5 jaar terug bij de eerste keer al hadden moeten afkeuren, is toen fout gemaakt dat ze niet naar maatmanloon hebben gekeken. Had mij bult ellende bespaard. Mijn inkomen is nu berekend op een inkomen uit 2012 en heb over de laatste 2 jaar een extra uitbetaling gehad, jippie en die rest van die jaren kan je naar fluiten.
Btw fibro is niet enige dat ik heb, maar heeft wel de doorslag gegeven samen met andere diagnose om mij af te keuren. En heb denk ik het geluk gehad dat ik 2 keer dezelfde arts had die dus zelf kon zien dat ik achteruit ben gegaan.
Fibromyalgie heb ik al jaren en weet hoe moeilijk dat is om een leven te lijden waar je zo goed als kan mee kunt omgaan .daarbij nog 2 beroertes gehad waarna ik uitviel bij de thuiszorg na 2 jaar ziektewet kwam afkeuring aan de orde ik werd gezien door arbo arts uwv dat hij verwachte dat ik wel afgekeurd zou worden .nu de arbeidsdeskundige van uwv deze vond dat ik te goed was voor afkeuring maar te slecht voor arbeid te verrichten .
Ik mocht niet meer terug de thuiszorg in wat ik toch graag weer wou maar dat mocht niet van uwv ik mocht wel aardappel zakken vullen van 5 kilo en bij mora in de kou snacks in pakken deze hadden hun gevonden wat geschikt voor me was haha met fybro nou dat gaat het hem niet worden zei ik dan ga ik toch terug naar de oudjes stoffen .
Het antwoord van uwv als u dat doet en u word ziek betaald uwv u geen ziekengeld uit nou ik snap de logica niet meer van uwv en met alle gevolgen van dien kom je in de bijstand terrecht wat beslist net genoeg is om je vaste lasten te betalen .
Ik verwacht niks meer van uwv
Ik heb fybromyalgie , artrose ,ernstige instabiele astma en een zeer slechte rug .Ook ik loop bij het uwv en deze hebben beslist dat na een gesprek van 1 uur ik 32 uur pw zou kunnen werken. Hier heb ik bezwaar tegen aan getekend wat nog in behandeling is . Ik heb twee zware revalidatie’s achter de rug van 3 mnd elk . Ik kan niet begrijpen dat er zo makkelijk gedacht wordt bij het uwv . En ook bij mij is niet het geval niet willen maar niet kunnen. Ik werk nu 16 uur in de week en dat kan ik redelijk goed hebben nu nog het gevecht met het uwv over de andere 16 uur
Ik heb sinds een week of 3 erachter gekomen dat ik Fibromyalgie heb.
Ik heb de afgelopen 2 jaar regelmatig thuis gezeten vanwege pijnklachten. Ik heb 2 operaties voor carpaal tunnel syndroom gehad en 1 keer voor een peesontsteking.
Dit bleek achteraf gezien al voortekenen er van te zijn. Ik heb vanwege epilepsie een oude Wajonguitkering. Gelukkig. Ik ben volledig afgekeurd maar werk normaal gesproken 20 uur. Helaas door de pijnklachten zit ik al 5 maanden in de ziektewet. Ik werk via de WSW, en nu is het nog maar afwachten of ik weer aan het werk kom. Er zal naar ander werk gekeken moeten worden. Ik heb dit ook het UWV moeten doorgeven.
Ook ik heb enorm getwijfeld hulp te vragen van het UWV. Ik ben 24 jaar vanaf mijn 20e is fibromyalgie vast gesteld en nu afgelopen jaar ook artrose. Ik heb zelf alles gedaan om toch een geschikte baan te kunnen vinden ( omscholing, honderden sollicitaties), maar tot op de dag van vandaag helemaal niks . Ik werk nu tussen de 16 en de 24 uur in een kapsalon. Dit red ik net maar hiernaast kan ik helemaal niks meer doen omdat al mijn energie naar het werk gaat. Meer uren zit er sowieso niet in voor mij en een volledig salaris helaas dus ook niet. Aan de reacties van iedereen hier te lezen is het bijna nutteloos om UWV hulp te vragen. Dan maar zoals bij bijna alles waar we tegen aan lopen, ook hier maar mee leren leven zeker?
Hoi
Ik ben 48 jaar en heb al vanaf mijn 18 last van mijn schouder links onderstussen geopereerd en over 6 weken rechts!
En sinds 2013 door de reumatoloog gezien en bevestigd dat ik fybromyalgi heb !
Ik zat in de opleiding toen ik heel veel last kreeg van mijn lijf en schouders .
Ik had zoveel pijn overal en leek wel een oud vrouwtje en kwam via mijn opleiding in de ziektewet van ziektewet naar wia tussen deze 2 werd gemeld dat ok volledig kon gaan werken bezwaar gemaakt en dit gewonnen !
Daarna wia en ik werd voor 80% tot 100% afgekeurd , omdat heel de dag thuis zitten niet allesbeslissende ben ik 4 uurtjes gaan werken !
Ondertussen kreeg ik ook te horen dat heel erge artrose in mijn handen nek en rug had !
Ik niets wel een traject in om toch te gaan proberen te werken maar daar konden ze niks voor mij vinden ivm dat ik echt niks kon!
Nu laast weet opgeroepen en de arts niets opnieuw beoordelen
Deze man heeft alleen maar met mij gesproken en vind mij maar GELATEN?
Ik huilde niet met alles wat ik had ook he psychische gedeelte!
Je raad al wat hier is uit gekomen !!!
Ik kon weer volledig aan de slag en alles stopt!
Terwijl ik nig duidelijk heb gezegt dat ik ik naar de orthopeed moest en geopereerd zou worden .
Dit is in het kort mijn ervaring met het UWV ik ga zeker bezwaar maken !
Iedereen heel veel sterkte in alles , succes in ieders zijn strijd .
Liefs van mij F
Hoi F,
Mag ik vragen door wie je werd bijgestaan in jou bezwaar? Ik heb 9/2 mijn bezwaar. Ik heb ook fibromyalgie etc. Ik ben op zoek naar een goede jurist of advocaat om mij bij te staan.
Ik hoop (op tijd) van je te horen. Liefs, Farah.
Helaas nu voor lange tijd in de ziekte wet , we gaan proberen dat ik gedeelte afgekeurd kan worden , ik ben zowel geestelijk als lichamelijk belast .
Ik zie het somber in als ik de verhalen lees van iedereen .
Ik ben te jong om thuis te zitten en ben een harde werker maar alles houd je tegen dit vooral door alle weten en regels ..
Jeetje wat een lastige situatie zeg. Het is moeilijk om een uitkering te krijgen of afgekeurd te worden als je fibromyalgie hebt. Maar zoals ik van velen gehoord heb wordt je sneller afgekeurd op psychische problematieken dan op de klachten door fibromyalgie. Dus misschien dat dat in je voordeel werkt wat betreft het UWV.
Veel sterkte en succes!
Liefs, Nathalie
mijn vriendin heeft FM,
zit nu net een jaar thuis in de ziektewet… dus 1e jaars beoordeling gehad, gesprek met arts en daarna met een andere miep die dan zou gaan vertellen wat je nog wel en niet kan doen.
ze zit gewoon doodleuk te vertellen wees blij dat je FM hebt en geen echte reuma want FM is nog te genezen….. voel jij je wel helemaal lekker bij je positieven vraag ik haar.. waarop ze zegt hoezo..
grappig je bent geen arts of wel? waar haal je dan die medische kennis vandaan…
toon van het gesprek is gezet… mijn vriendin wordt eruit gezet omdat ze 47 van de 6000 banen die ze in hun systeem hebben zou kunnen doen… en ze hoeven er maar 3 uit te halen … als dat het geval is dan kun je gewoon weer gaan werken.
antwoord met maar wat nou als ze probeert te werken en weer ziek raakt binnen aanzienbare tijd? ja uhm ziektewet… of ww met begeleiding dan maar…
vroeg op t eind of ze nog plezier had in haar werk… ja.. slecht nieuws gesprekken horen er helaas bij maar ik vind het leuk werk.
wat kun je hier nou nog mee doen? vriendin is 25 jaar… en net als vele andere FM patienten veel klachten ook psychisch… en lichamelijk.. ene dag beter dan de andere dag… vechten tegen de beerput
Ik had WIA aan gevraagd. Ik leef dagelijks op een pijn schaal van 10 en rij in een gehandicapte scooter om mobiel te blijven. Ook mijn aanvraag werd afgekeurd met de mededeling dat fibromyalgie geen chronische aandoening was. Ik ben alleen naar het UWV gegaan en compleet getraumatiseerd naar huis gegaan. Het aanvechten heb ik niet gedurft maar het is inmiddels een jaar geleden en ben over mijn angst heen. Dit heeft plaats gemaakt voor boosheid dus wie weet ga ik het alsnog aanvechten.
Ik ben een vrouw van 63. In 2008 werd ik voor 69% afgekeurd na aanleiding van een een traumatische ervaring die zich later in een chronologische ppts zou omzetten. Later kwam daar fibromyalgie en een hart infarct bij, dubbele hernia Sinds 2010 ben ik in gevecht met het UWV. Eerlijk gezegd kan ik ze niet meer zien en luchten , liegen, de boel verdraaien, ik heb nog nooit zoiets meegemaakt. Eerst wordt ik afgekeurd in 2013 vanwege mijn hernia. Er werd gezegd dat ik eens in de 5 jaar wordt opgeroepen. Na 2 maanden krijg ik een brief dat ik weer gekeurd moest worden , dus ik ga in bezwaar. Uiteindelijk hart infarct had ik niet gehad en fibromyalgie bestond niet. 2014 na de zoveelste keer in bezwaar. Maar mijn levensverhaal opgeschreven in opdracht van mijn psycholoog. Dat wilde ze niet lezen was te privé. En dat hartinfarct en de fibromyalgie hadden ze allang meegenomen. Nu zit ik in een vervolg uitkering van 69% nog steeds
Dit heeft alles te maken met het niet erkend zijn van de ziekte fibromyalgie op de lijst van Els Borst.
Teken daarom ook https://erkenfibromyalgie.petities.nl/
Die petitie heb ik een hele tijd terug al getekend, absoluut een goed initiatief!
Ik werk vanaf mijn 17de. Nu ben ik 61 jaar en werk nog steeds met sclerose si gewricht, Stenose, hypermobiliteitsyndroom, fhbromyalgie, artrose en chronische ptss. Recent spiertrekkingen onwillekeurig en grillig door heel het lichaam en al jaren chronisch vermoeid. Ik heb mijn arbeidscontract aangepast van 36 uren naar 28 uren . De dagen dat ik niet werk is om te rusten, om te kunnen werken. Sociaal leven privé is er nauwelijks.leeftijd
pensioen is verhoogd. Ik ben intens moe en heb veel pijn. Ik loop met stok, of rollator of scootmobiel. Ik kan nauwelijjs staan en lopen. Maar ik werk en heb plezier in mijn werk ook al ben ik intens moe. Continu suizen en hoge tonen in mijn hoofd, gevoelig voor licht en geluid.
Ik verslik me regelmatig en overgangsklachten geven mij onverwachts zenuwprikkels met
zweten en extreem warm hebben. Ook kan ik ik ineens iets uit mij hand laten vallen. Soms denk ik dat niet meer leven de nodige rust aan mijn lichaam kan geven maar het leven vind ik
te mooi om er niet te zijn. elke zonnestraal regendrup, windvlaag sneeuwvlok en een
glinstering in de ogen die ik mag ontmoeten, en nog zoveel anders maken het waard om er te zijn. De medische wereld, de politiek, het zorgststeem doen hun best binnen hun mogelijkghdden. Kijk naaf wat jij wel kan om eigen verantwoorde0elijkheid te dragen en iets goed bij te dragen aan het geheel. Een lieve en positieve groet aan jou, jij die het leest.
Er is te weinig aandacht voor fibromyalgie. Weinig mensen begrijpen wat het is. Dat is ook wel te begrijpen want soms snappen wij het zelf niet eens. Vanaf mijn 25 heb ik pijn klachten en ben ik moe. Gezin gesticht met 3 kinderen. Ze zijn inmiddels allemaal volwassen en leven hun eigen leven dat is niet zonder slag of stoot gegaan wel met steun van een fantastische partner die altijd klaar staat. In 2013 kreeg ik eindelijk een diagnose toen was ik 57 jaar en aan het eind van mijn latijn. Opgebrand ik kon niet eens meer een stukje lopen of alleen douchen. Er zijn maar weinigen die dat begrijpen. Gelukkig een fijne moderne jonge huisarts die meedenkt. Zoeken naar welke medicatie het beste is. Samen denken en proberen. Nu staat mijn medicatie al een poosje goed. Kan zomaar weer veranderen als het lichaam anders reageert. Komt u bij het UWV terecht zoek dan een deskundig advocaat om je te ondersteunen. Ieder geval is anders iedere keuringsarts is anders. Hier is geen pas klare oplossing voor helaas. Het is een strijd waar je de energie niet voor hebt en daar gaan ze van uit. Ik heb heel lang met fibromyalgie kunnen werken. Rusten in het weekend en in de avond uren op de bank. Ieder moet zijn of haar weg zoeken dat klinkt makkelijk maar is het niet. De rekeningen moeten uiteindelijk ook betaald worden zeg ik maar. Geniet van de kleine dingen in het leven. Er is meestal in je leefomgeving zoveel moois te zien. Probeer niet altijd sterk te zijn en zeg gewoon nee tegen mensen als het jouw niet uitkomt. Maar leef je leven ook al is het met fibromyalgie.
Dankjewel voor je reactie! En wat mooi geschreven Sara. Waar je mee afsluit ben ik het helemaal mee eens!! 🙂
Ik ben ook fibromalgie patiënten,en volgens me UWV niet serieus,ook niet mij depressie.
Je moet bijna dood zijn om te geloven te worden.
Ooh echt hoor. Ik kan ook zo boos worden op het UWV. Ik ben wel pas 25 jaar en heb dus nog een heel leven voor me. Maar zou op dit moment nog niet weten hoe.
Ik heb zowel fibromyalgie als de combinatie Autisme (asperger) met ADD. Alsnog krijg ik helemaal niks van het UWV en zou ik volgens hen gewoon 38 uur per week kunnen werken. Inderdaad ook omdat ik al een werkverleden heb (nog nooit ergens langer kunnen werken dan 3 maanden, maar daar kijken ze natuurlijk niet naar)
Nu nog steeds opzoek naar de juiste baan. Wat sommige al zeggen : We hobbelen wel door
Ahh ja wat vervelend! Het is tegenwoordig moeilijk om een uitkering te krijgen, helaas. Veel succes met je zoektocht!
Ik ben in ook gekeurd nadat er vanuit de zw geen contractverlenging kwam bij mijn toenmalige baas. Conclusie ik kon 4uur per dag werken maar moest dan om het uur minimaal een kwartier lig/rustpauze inlassen, zonder eten of gsm , puur liggen zodat ik geen prikkels kon ontvangen en mijn lichaam volledig kon ontspannen. Ook moest ik mijn pijn medicatiegebruik(oa morfine) maar verzwijgen bij sollicitatie anders zou niemand mij aannemen. Ik ben wel in hoger beroep gegaan. Maar daaruit bleek dat mijn klachten toch nog iets erger waren dan in het 1e onderzoek maar de uitslag bleef hetzelfde. Dus de bijstand in, van daaruit proberen te werken, lukte niet, dus heb nu ontheffing van sollicitatieplicht en het doen van vrijwilligerswerk. Oftewel 100% afgekeurd. En zo voel ik me ook afgekeurd afgedankt .