Ik ben ervan overtuigd: je lichaam werkt altijd voor jou en communiceert met jou om je dingen duidelijk te maken. Het geeft je signalen: net zoals wanneer je dorst hebt of moet plassen. Je lichaam wil je wat vertellen. Ik geloof dat dit ook zo werkt met pijnklachten. Dit is een signaal dat je even rustig aan mag doen. Dat je een andere weg mag inslaan of even pas op de plaats mag maken. Dat je meer tijd mag nemen voor jezelf. Mijn waarheid is dan ook dat fibromyalgie je uitnodigt om naar binnen te keren. Graag deel ik hier meer over en vertel ik je wat het mij heeft opgeleverd.
Ik begrijp heel goed waarom ik ziek ben geworden
Mijn waarheid is dat ik mezelf kan helen van fibromyalgie. Niet door pilletjes te slikken, maandelijks artsen te bezoeken of behandelingen te volgen. Maar door te kijken naar wat ik mag oplossen, verwerken en mezelf belangrijk te maken.
Door te voelen waar mijn grenzen liggen en deze serieus te nemen. Door mijn gevoel te volgen en ‘nee’ te zeggen als ik nee voel. Ik geloof dat ik mezelf kan helen door trauma’s op te lossen, kindpijn te doorvoelen en beperkende overtuigingen te onderzoeken en om te buigen. Ja, dat is mijn waarheid.
Want heel eerlijk: als ik terugkijk naar mijn leven voor mijn 15e, begrijp ik nu heel goed dat ik ziek ben geworden. Opgegroeid met een depressieve moeder waar ik als kind schade door op heb gelopen, zelf altijd zwaar in het leven gestaan en niet begrepen wat ik hier deed. En uiteindelijk een depressie toen ik 12 was gevolgd door automutilatie, een eetstoornis en suïcidale gedachten.
Ik leerde om mezelf weg te cijferen
Heel makkelijk had ik het niet. Daarbij had ik mezelf al jong geleerd: cijfer jezelf maar weg, doe vooral wat anderen van je vragen, zeg ‘ja’ op verzoeken die je krijgt en speel alsjeblieft gewoon in op de verwachting van anderen – ongeacht je eigen behoeftes.
Ik ontwikkelde please gedrag, en niet zo’n beetje ook niet. Mezelf had ik compleet weggecijferd, er was geen ruimte voor wat ik het liefste wilde, voor mijn gevoel of voor mijn behoeften. Ik was enkel en alleen met anderen bezig.
Toen ik op 15 jarige leeftijd last kreeg van pijnklachten was uiteraard een van mijn eerste gedachten: “Dit kan er óók nog wel bij..”. Het was zwaar om ook hier weer mee om te gaan, terwijl ik nog midden in mijn depressie zat. Doordat de pijnklachten niet weggingen volgden een zoektocht, gevolgd door onbegrip, doorverwijzingen en teleurstellingen.
In de jaren die volgde had ik het zwaar en bood ik veel weerstand tegen de klachten. Rond mijn 18e werd mijn depressie wat minder, maar de klachten bleven aanhouden. Tijdens het revalidatietraject (op mijn 19e) kreeg ik de diagnose fibromyalgie en begreep ik steeds beter hoe ik ermee om moest gaan. Maar het bleef vooral bij theoretische kennis – het echt in de praktijk brengen lukte niet.
Mijn burn-out was het laatste zetje wat ik nodig had
Het gevolg? Op mijn 22e kreeg ik een burn-out. Ik kon geen kant meer op en zat gevangen in mijn eigen uitgeputte lichaam. Toch heb ik mijn burn-out absoluut nodig gehad om écht verandering aan te brengen in mijn leven. Om te leren dat als ik niet anders met mezelf en de situatie om zou gaan, er helemaal niks zou gaan veranderen.
Ik zocht een coach, leerde heel veel over mezelf, de impact van mijn jeugd, trauma’s uit dit leven en uit vorige levens en leerde over mijn copingmechanismen, beperkende overtuigingen en de invloed die ik zelf heb op hoe ik me voel.
Daardoor ben ik gaan realiseren: fibromyalgie nodigt je uit om naar binnen te keren. Het is – in mijn ogen – volkomen logisch geweest dat ik ziek werd. Ik rende mezelf met harde snelheid voorbij, dacht geen seconden aan wat voor mij belangrijk was en was altijd met de ander bezig.
Ik leefde op de automatische piloot en deed vooral wat anderen van me verwachten of vroegen. Want zoals ik als kind altijd al zei: als iemand je iets vraagt dan doe je dat gewoon.
Mijn burn-out was het laatste zetje wat ik nodig had om écht verandering aan te brengen in mijn leven. Om het nu eindelijk eens anders te gaan doen. Hoewel dit alsnog niet van een leien dakje liep, is het vanaf dat moment wel alleen maar beter gegaan.
Ik keerde naar binnen, ontdekte en leerde..
Ik ben naar binnen gekeerd. Heb ontdekt wie ik ben en wat ík nou eigenlijk wil in het leven. Ik leerde mensen vergeven. Heb leren begrijp waarom ik bepaalde overtuigingen en gedragingen heb ontwikkeld – dit deed ik om me staande te kunnen houden.
Het deed pijn, maar het was ook nodig om in te zien dat mijn jeugd wel degelijk schade heeft aangericht waar ik nu – als 28 jarige – soms nog last van heb. Maar ook leerde ik hoe groot de impact kan zijn van trauma’s uit vorige levens op je huidige leven én hoe je deze kunt verwerken.
Maar het belangrijkste? Ik leerde dag ik mag leven voor mijzelf. Elke dag opnieuw. Dat niet een ander, maar ík de belangrijkste persoon ben in mijn leven.
Dat ik hulp mag vragen aan anderen, mijn grenzen mag aangeven en ‘nee’ mag zeggen als dat voor mij het beste antwoord is. Ik leerde dat ik mijn gevoel mag volgen, mag uitspreken wat ik denk en wat me dwars zit en dat ik niet klakkeloos hoef te volgen wat anderen willen of verwachten.
Ik leerde dat ik controle mag loslaten omdat het helemaal geen controle geeft. Dat ik niet continu een ander hoef te scannen om te kijken hoe diegene zich voelt zodat ik erop in kan spelen. Ik leerde dat ik keuzes mag maken die voor mij het beste zijn – ook al wil de ander iets anders.
Het is een leerweg die ik nog steeds bewandel
Ik leer nog elke dag. Want hoewel ik het diep van binnen zo goed weet, betekent dit nog niet dat ik ook alles in de praktijk kan brengen. Nog niet. Het is een proces waarin ik mag groeien en wat absoluut de goeie kant op gaat.
Want inmiddels is het 13 jaar nadat de klachten begonnen (waardoor ik nauwelijks kon functioneren door extreme pijn en vermoeidheid) en 6 jaar nadat ik instortte met een burn-out, en ik kan zeggen dat de klachten zeker met 50% zijn afgenomen. Daarnaast zit ik stukken beter in mijn vel en heb ik vertrouwen in mijn lichaam.
Ik durf vaak voor mijzelf te kiezen, vraag met gemak om hulp, geef mijn grenzen aan en spreek mezelf (meestal dan) uit. Heb al heel wat moeilijke gebeurtenissen aangekeken, doorvoeld en verwerkt. Trauma’s doorvoelt en (deels) geheeld, overtuigingen omgebogen en vooral: ik ben dichter bij mezelf gekomen.
Diep van binnen weet ik dat ik mezelf kan helen. Dat ik pijnvrij door het leven kan gaan. En ik weet precies wat ik hiervoor mag doen. Blijven luisteren naar mijn lichaam, naar mijn gevoel en vooral doen wat voor mij het beste is. Het is een leerweg waarvan ik de route steeds beter ken. Al merk ik dat pleasen toch echt iets is wat enorm diep in me zit, maar het is niet onmogelijk om dit te overwinnen, dat weet ik ook.
Fibromyalgie leerde me om naar binnen te keren. Het liet me weten dat de manier hoe ik met mezelf omging, niet meer ging. Mijn lichaam ontwikkelde pijnklachten om me stil te laten staan – al duurde het 7 jaar totdat ik echt tot stilstand kwam en was daar een burn-out voor nodig.
Nu zie ik het in. Nu begrijp ik het. En nu doe ik er álles aan om het beste voor mijzelf te doen.
Ik ben blij dat ik heb doorgezet
Ik wil niet zeggen dat ik blij ben met dat ik ziek ben geworden en met wat ik allemaal op mijn bordje heb gekregen. Want het was veel, het was zwaar en ik zou het niet over willen doen. Maar ik ben wel blij dat ik heb ingezien dat ik hiervan mag leren. Dat ik op een punt ben gekomen waarbij ik begreep dat eest ík mag veranderen en dat daarna de situatie zal veranderen.
Ik ben blij met het feit dat ik – ondanks dat ik vaak heb op willen geven – ik sterk ben gebleven en door heb gezet. En dat ik gekomen ben waar ik nu sta. Sterk, positief en vol levensenergie. Ervan overtuigd dat ik mezelf kan helen. Dat ik pijnvrij kan zijn. Want als ik dit allemaal al heb kunnen bereiken, dan staat er nog meer op me te wachten.
Het zal niet altijd makkelijk zijn, maar het is absoluut de moeite waard.
En dat is wat ik jou ook wil meegeven. Heb vertrouwen in jezelf en zet de stap om naar binnen te keren en te ontdekken wat fibromyalgie je wil vertellen. Als je gaat werken aan wat er binnen in jou speelt, kun je jezelf stap voor stap bevrijden. Ik geloof in jou, ga ervoor.
Vind je het lastig om met fibromyalgie om te gaan? Download mijn gratis eBook: De 6 Fases van Acceptatie Uitgelegd. Na het lezen van dit eBook weet je precies hoe het acceptatieproces in elkaar steekt en ben je voorzien van 6 fijne tips die jou helpen om dit proces beter door te komen.
En zet jezelf meteen op de wachtlijst voor het ALL ABOUT ME Groepsprogramma! In januari 2025 gaat dit programma van start en gaan we aan de slag met jezelf op één leren zetten en leer je jezelf opnieuw kennen.
Dit is ook interessant voor je:
Begrijp hoe het acceptatieproces in elkaar steekt!
In dit gratis eBook leer je precies hoe de 6 fases van acceptatie eruit zien zodat jij het acceptatieproces leert begrijpen en daardoor méér grip krijgt op acceptatie.