Het is alweer even geleden dat ik met jullie een gezondheid update gedeeld heb om te vertellen hoe het met me gaat, dit heeft eigenlijk ook een reden. Mijn situatie is namelijk nog niet heel veel veranderd.. Ik zit nog steeds thuis, ben nog steeds moe en kan nog steeds niet veel doen op een dag. Hoewel het gelukkig niet echt slechter gaat dan 3 maanden geleden, gaat het ook niet beter, helaas. Af en toe heb ik het gevoel in een achtbaan van emoties te zitten; het ene moment voel ik me goed en vrolijk, het andere moment lig ik hopeloos in bed. Omdat ik het niet meer aan kan.
Gezondheid-update: Het gaat niet slechter, maar ook niet beter
Toen me in november vorig jaar ziek melden op het werk, was ik er eigenlijk van overtuigd dat ik na een paar weken – maximaal een maandje – wel weer aan het werk zou zijn. Hm, niet dus. Ik zit nog steeds thuis en ben niet in staat om te werken. Mijn energie is minimaal, ik doe een vreugdedansje (nouja, als dat op zo’n moment zou lukken ;)) als ik besef dat we genoeg in huis hebben voor het avondeten en ik dus geen boodschappen meer hoef te doen. Dit voelt echt als een enorme overwinning. Ik heb moeite om het huis uit te gaan en alles kost me extreem veel energie.
Machteloosheid en frustratie
‘Even’ boodschappen doen resulteerde zich in een kapot geschopte boodschappenkrat. Frustratie, verdriet, machteloosheid. Na ‘even’ boodschappen doen is mijn energie al op en voelen mijn spieren verzuurd en uitgeput. Daar kan ik nog niet zo goed mee overweg..
Hoewel ik uiteindelijk ook heb leren dealen met fibromyalgie, zal dit me ook wel lukken maar jeetje, het is niet niks. Ik weet niet wat ik van mijn lichaam kan verwachten en dat vind ik moeilijk, het ene moment gaat het op zich prima en het volgende moment lig ik te huilen omdat ik zo moe ben en geen raad weet met mezelf. De onvoorspelbaarheid, niet kunnen bouwen op je eigen lichaam, niet meer weten wat je wel en niet kunt. Ik vind dat toch wel zwaar.
3 stappen terug in plaats van 1
Wat ik nu vooral merk is dat het ook geestelijk zwaar begint te worden, omdat steeds meer het besef komt dat ik nog steeds thuis zit. Terwijl ik 2 jaar geleden vol trots mijn diploma haalden en nu amper anderhalf jaar aan het werk ben in de gehandicaptenzorg.. Dat doet pijn, heel veel pijn. Want hoe positief ik ook kan zijn, er zijn de laatste tijd veel momenten dat ik het echt even niet meer weet. Ik wil van alles en doe ook wel dingen maar loop vaak tegen de muur, omdat ik mezelf alwéér overschatte. Ik moet 3 stappen terug doen in plaats van één, niets voor mij. Want ik wil zó graag vooruit.
Maar ik weet dat daar die 3 stappen terug voor nodig zijn.. Let it be.
“Hoe graag ik anderen ook tevreden wil houden, maak ik nu de keuze maken om mezelf tevreden te houden.
Om te voorkomen dat mijn lichaam nog een keer zo hard tegen me gaat schreeuwen omdat ik niet luisterde naar het gefluister.”
Gesprekken met een coach
Vorige week ben ik gestart bij een coach, dit is geregeld vanuit het werk (omdat ik dit graag wilde). Hier leer ik hopelijk weer meer vertrouwen te krijgen in mezelf en in mijn lichaam. Want dat heb ik momenteel nog maar weinig. Het is een aardige vrouw en ik heb wel het idee dat zij me de juiste kant in kan sturen. Hoe moeilijk ik het ook vind om mijn verhaal te vertellen en hoe heftig het eerste gesprek ook was, ik weet dat dit nodig is en dat het er uiteindelijk alleen maar beter op wordt. Dus ik zet door, volgende week mag ik weer 😉
Verandering van voeding
Wat voeding betreft ben ik veel aan het uitproberen nu, ik weet sinds december dat ik een intolerantie heb voor koemelk, rode kool en mierikswortel. De rode kool en mierikswortel is niet zo’n probleem, geen koemelk meer is wat lastiger maar ook dat gaat gelukkig steeds beter. Lichamelijk merk ik hier nog niet zoveel van maar dat zal ook nog wel even duren. Gelukkig heb ik ondertussen chocolade gevonden zonder koemelk en ben ik er achter gekomen dat cappuccino met kokosmelk enorm lekker is. Geluksmomentjes! 😀 Oh, en een tijdje terug maakte ik heerlijke lasagne met spelt lasagne en zelfgemaakte tomatensaus, lekker! (Mocht iemand nog tips hebben wat betreft een koemelk intolerantie hoor ik het graag!)
Bewustwording, beter zorgen voor mezelf
Hoe moeilijk ik het ook vind, ik heb besloten vanaf nu wat meer voor mezelf kiezen. Het feit dat ik nu thuis zit met burn-out gerelateerde klachten heeft me bewust gemaakt dat ik beter voor mezelf moet gaan zorgen. Doordat ik te lang ben doorgegaan, aan te veel wensen wilde voldoen, iedereen tevreden wilde houden en daarbij niet naar mijn eigen lichaam luisterde zit ik nu thuis, en een ding weet ik wel: dit wil ik nooit meer. Maar daar is doorzettingsvermogen vanuit mijn kant hard voor nodig.
Aan mezelf en mijn gezondheid denken, iets wat ik eigenlijk 22 jaar lang niet veel heb gedaan maar wat nu wel een belangrijk onderdeel voor mij gaat worden. Want ik wil een leven kunnen leven waarin ik mezelf kan zijn, waarin ik gelukkig kan zijn en waarbij ik keuzes kan maken vanuit mijn hart. En niet vanuit andermans verwachtingen. Hoe graag ik anderen ook tevreden wil houden, maak ik nu de keuze maken om mezelf tevreden te houden. Om te voorkomen dat mijn lichaam nog een keer zo hard tegen me gaat schreeuwen omdat ik niet luisterde naar het gefluister.
Alles heeft een reden, zo ook het feit dat ik nu thuis zit. Dat weet ik zeker. Daarom ook dat ik mijn best doe om mijn lessen hier uit te leren en te werken aan mezelf. Zodat ik een betere versie van mezelf kan worden, de versie die wél aan haarzelf durft te denken. Daar ga ik voor.
Jouw input is welkom!
Wat betreft het bloggen doe ik mijn best om jullie toch met regelmaat te voorzien van een interessant artikel. Alleen kan ik niet beloven dat dit altijd even vaak is. Mocht je nog onderwerpen hebben die je graag op mijn blog terugleest, laat dan gerust een berichtje achter! Dit maakt het voor mij wat makkelijker om je te blijven voorzien van blog berichten 😀
Mocht je toch dagelijks willen weten wat me bezig houdt, volg me dan op Instagram 🙂
6 reacties. Reactie plaatsen
Dit zou ik zelf kunnen geschreven hebben. Alles helemaal herkenbaar hoor. Heb al 12 jaar fibro en allemaal andere kloterij en al 3 jaar werkloos tss 4 muren. Psychisch heel zwaar. Begonnen met zware burn out. Depressie enz. Het doet deugd om het af je af te schrijven en een coach heb je zeker nodig.
Hey Eline, wat vervelend dat het allemaal zo herkenbaar voor je is! Het klinkt inderdaad niet erg gemakkelijk wat je zegt.. Alles opschrijven kan inderdaad veel goed doen en de gesprekken bij de coach gaan gelukkig ook prima. Hopelijk voel jij je ook snel weer wat beter. Veel sterkte gewenst! X
Ik heb ook FM en boodschappen doen kost mij ook altijd veel energie. Sinds een half jaar bestel ik mijn meeste boodschappen online en worden thuis bezorgd.
Dat is een super idee, Jeanne! Helaas bezorgen ze het in onze straat (nog) niet, dus ga nu eens de mogelijkheden bekijken om de boodschappen online te bestellen en ze zelf af te halen 🙂 Dankjewel voor je reactie!
Lieve Nathalie, dank voor je openhartige verhaal. Herkenning ook. Ik vind de terugvallen het moeilijkst, tijdens het herstel van mijn burn-out 15 jaar geleden en nu met de fibro. Ik wil vooruit en het lijkt of ik telkens weer teruggefloten wordt 🙁
Volgende week komt er hier een hondje logeren. Kijken of ik daar genoeg energie voor heb. Ik wil graag weer een hond omdat elke dag wandelen me goed doet en ik in mijn eentje er te vaak niet toe kom.
Ik heb ook een koemelkallergie dus dank voor de tip van kokosmelk in de koffie.
Zelf vond ik het niet zo moeilijk om de koemelk te laten staan, geitenmelk is een goed alternatief en je hebt tegenwoordig veel alternatieven zoals amandel- en havermelk etc.
Ja, een krat kapot trappen zou ik ook wel willen. Wat kan de frustratie hoog oplopen. Zo voelbaar in mijn lijf, en er geen uitweg voor weten. Ook daarvoor helpt het wandelen. Lekker stampen.
Maar…. toch gewoon maar weer door…. goed zorgend voor mezelf ….
Je vraagt naar onderwerpen? Geen idee. Maar ik vind het leuk als je schrijft over de gewone dagelijkse dingen.
hartegroet,
Inge
Wat een super lief bericht Inge! Dankjewel.
Vervelend dat mijn verhaal zo herkenbaar voor je is, maar de terugvallen zijn inderdaad mega zwaar. Net als je denkt dat het weer de goede kant op gaat, val je terug. Blijft altijd lastig, het kapot maken van een krat helpt wellicht niet. Maar het luchtte wel even op 😉 Inderdaad, frustratie..
Wandelen is inderdaad erg fijn, kan veel rust en ontspanning bieden. Daarnaast is de beweging vaak ook wel goed voor het lichaam.
Hopelijk kun je je rust een beetje vinden en heeft de cappuccino met kokosmelk gesmaakt 😉
Veel liefs, Nathalie