Hulp accepteren; niet altijd het makkelijkste wat er is. Sinds ik samenwoon ben ik veel geconfronteerd met mijn lichamelijke klachten, en heb ik de hulp wel móeten accepteren.. Erg moeilijk, maar uiteindelijk een verrijking in mijn leven!
Hulp accepteren, niet makkelijk maar wel heel belangrijk!
Hulp accepteren is echt niet makkelijk, tenminste, dat vind ik niet. Toch heb ik wel ervaren dat het me uiteindelijk alleen maar verder brengt. Het is niet dat ik hulp van anderen niet fijn vind, het is meer dat ik het allemaal graag zelf zou (kunnen) doen. Maar door fibromyalgie lukt mij dit vaak niet, tijd voor verandering dus!
Het huishouden voelde als fulltime job
Drie maanden geleden ben ik samen gaan wonen met mijn vriend (en zijn hondje). Na enkele maanden gezocht te hebben, hebben we een leuk appartement gevonden.
Vol enthousiasme zijn we aan dit nieuwe avontuur begonnen en het bevalt super goed! Toen ik nog thuis woonde hoefde ik niet veel te helpen in het huishouden. Af en toe moest ik wel helpen met poetsen of klusjes doen, maar mijn zus en ik hadden geen vaste taken. Dit is natuurlijk wel veranderd toen ik ben gaan samenwonen, en al gauw ervoer ik dat het huishouden voor mij een full time job op zich is.
Confronterend wanneer iets niet lukt
Zelf werk ik 3 dagen in de week in de gehandicaptenzorg (dagbesteding), mijn vriend is ondernemer en meestal 4 of 5 dagen op kantoor, verder werkt hij vanuit huis. De eerste weken wist ik niet hoe ik het allemaal bol moest werken; om half 5 ben ik klaar met werken, en dan nog boodschappen doen, de hond uitlaten en eten koken.
Op de dagen dat ik vrij was probeerde ik het huis te poetsen en de was te doen, als mijn lijf dat toe liet. Het koste me veel energie om mijn draai te vinden en ik had er veel moeite mee dat dingen me niet gingen zoals ik graag wilde. Ik werd enorm geconfronteerd met mijn lichamelijke klachten.
Foto via: Pixabay
Mijn vriend helpt gelukkig ook in het huishouden. Het grootste voordeel is dat hij het zelfs leuk vindt om te stofzuigen, voor mij is dit te vaak te zwaar dus dat komt al mooi uit! Elke ochtend ruimt hij de vaatwasser uit, als hij tijd heeft doen we samen boodschappen en anders komt hij in ieder geval naar de auto als ik terug ben, om de boodschappen te tillen.
Ook kookt hij als hij een dag thuis is. Als we samen thuis zijn koken we vaak samen. Hij kent me ondertussen wel en weet wanneer hij dingen over moet nemen of mij even moet vertellen dat ik moet stoppen als hij ziet dat het niet gaat.
Verder is aan mij om hem dingen te vragen of om aan te geven als ik hulp nodig heb. Dit is voor mij nog wel een leerpunt, maar door goede communicatie gaat dit steeds wat beter.
‘Hulp accepteren is uiteindelijk een verrijking in mijn leven.’
Frustratie over het huishouden
Ruim een maand geleden was ik op mijn vrije dag bezig met het huishouden. Ik merkte dat het allemaal te veel was, het frustreerde me dat het huis vies was en er een berg was lag. Maar mijn lijf liet het niet toe om hier verandering in te brengen. Op dat moment stuurde ik mijn zus (die nog thuis woont) een berichtje, of zij of mama tijd had om te komen helpen. Maar dat hadden ze beide niet. Eerlijk gezegd voelde ik me toen nog ellendiger..
Hulp van mijn zus
Mijn zus stelde op dat moment voor om me voortaan te komen helpen in het huishouden. Dit vond ik een hele moeilijke keuze, omdat ik het eigenlijk allemaal zelf wil doen en er moeite mee heb om hulp te accepteren, dit vertelde ik haar ook.
Uiteindelijk liet ze me geen keus (she knows me so well..), en zei dat ze me 1x in de week zou komen helpen met het huishouden, zodat we het samen konden doen. Het feit dat we het samen zouden doen, maakte voor mij al verschil, omdat ik het dan niet helemaal uit handen hoefde te geven.
Een week daarna is ze de eerste keer bij me geweest om te komen helpen. We hadden samen boodschappen gedaan en het huis deels gepoetst. En ondertussen heel veel bij kunnen kletsen. We hadden afgesproken om telkens als ze bij me was, meteen een nieuwe datum te prikken. Zodat we beide weten waar we aan toe zijn.
Ondertussen is ze al een aantal keer geweest, en eigenlijk bevalt het heel goed. Het scheelt me de helft poetswerk, boodschappen doen is nu minder zwaar en het is vooral heel erg gezellig!
Benieuwd hoe mijn zus het ervaart om een zusje met fibromyalgie te hebben? Ze scheef een blog voor me! >>
Controle loslaten
Het enige waar ik nu nog moeite mee heb, is dat dingen niet altijd gaan zoals ik het zelf zou doen. En aangezien ik met momenten nogal een controlfreak ben en erg perfectionistisch, kan dit erg lastig zijn. Maar ik besef ook, als mensen bereid zijn om me te helpen, zal ik ook hun manier van doen moeten accepteren en los laten dat het niet altijd gaat zoals ik het zou doen. Dit gaat gelukkig steeds beter 🙂
Bijkomend voordeel
Mijn zus en ik hebben een hele goede band. Maar sinds ik ben gaan samen wonen (wat een half uur rijden is vanaf mijn ouders huis) en omdat we het beide druk hebben met onze eigen dingen zagen we elkaar nog maar heel weinig. Nu ze me komt helpen in het huishouden zien we elkaar minimaal 1x per week, dit is dan meestal van 9.00u tot 17.00u. We hebben weer tijd voor elkaar en kunnen lekker met een kopje thee bij kletsen over alles wat we hebben meegemaakt. Daarnaast is het huishouden nu een stuk leuker om te doen!
Verrijking
Wat ik hier uit geleerd heb is dat hulp accepteren een verrijking kan zijn op meerdere vlakken. Doordat ik de hulp van mijn zus aanvaard heb, heb ik nu minder frustratie tijdens het poetsen, dus minder pijn. Ik kan het poetswerk beter bijhouden en wat me nog het meeste waard is; de band met mijn zus is nu beter dan ooit! 🙂
Lukt het jou om hulp te accepteren?