Pijnmedicatie bij fibromyalgie, je vriend of je vijand?

Met regelmaat krijg ik de vraag wat voor medicijnen ik gebruik, gezien ik chronisch ziek ben. Als ik daarop antwoord dat ik geen reguliere medicijnen gebruik, word ik vaak raar aangekeken. Want, als je continu pijn hebt slik je pijnstillers, toch?

Pijnmedicatie bij fibromyalgie, je vriend of je vijand?

Vanaf 2010 ben ik aan het dokteren met m’n fibromyalgie in de tussentijd heb ik het een en ander geprobeerd qua pijnstilling, maar er was niets wat me hielp. In het begin slikte ik dagelijks veel paracetamol om m’n dagen door te komen. Dit werd me al gauw genoeg afgeraden door de fysiotherapeut omdat je lijf er aan gewend kan raken waardoor de pijnstilling niet meer werkt. Ik heb voornamelijk allerlei pijnstillers, zalfjes, warmte pleisters/gel geprobeerd maar het hielp maar of heel even of niet.

“Als ik pijnstillers gebruik, en minder pijn ervaar ga ik al snel meer doen dan normaal omdat de pijnprikkels dan niet meer doorkomen. Het resultaat is dat ik nog meer pijn heb als de pijnstillers zijn uitgewerkt omdat ik dingen heb gedaan die voor mijn lijf niet goed zijn. Áls ik pijnstillers gebruik (paracetamol/exidrin (tegen migraine)), wat zelden voor komt, zorg ik ook dat m’n lijf echt even tot rust kan komen. Ik ga dan rustig ergens zitten of even op bed liggen, zodat m’n lijf tot rust kan komen en ik zelf ook de rust kan vinden hiervoor, omdat de pijn dan wat op de achtergrond is. Verder gebruik ik alleen Medicinale Cannabis.”

Antidepressiva

Tijdens mijn revalidatie traject (2013/1014) bij Blixembosch (Eindhoven), gingen de eerste gesprekken bij de psycholoog alleen maar over het gebruik van medicijnen, en dan wel Cymbalta (antidepressiva). Meteen gaf ik aan dat ik daar niet voor open stond. Ik heb mensen die heel dicht bij me staan, zien lijden onder het gebruik van dit soort medicijnen. Dit wilde ik absoluut niet.

“Mijn moeder heeft toen ik jong was jaren lang antidepressiva gebruikt, ze heeft er jaren over gedaan om hiermee te kunnen stoppen. Als klein kind heb ik gezien wat dit soort medicatie met je kan doen. Ook de verhalen van mijn moeder over de medicatie waren niet positief. Dit zorgde ervoor dat ik absoluut geen medicatie wilde gebruiken.’’

Toch heb ik, aan het eind van mijn traject (februari 2014) toegezegd, er was al zoveel op me ingepraat over medicatie en ik was zelf ten einde raad. In overleg met mijn ouders ben ik toch met Cymbalta begonnen. Dit is achteraf de stomste fout die ik ooit gemaakt heb.

Toen begon de ellende

Ik heb geen positief woord over deze medicatie te zeggen. Wat voelde ik me verschrikkelijk. De eerste dag dat ik met de medicatie (2x 30 Mg) ben begonnen wist ik echt niet wat me overkwam, ik voelde me leeg, emotieloos, ik was moe, duizelig, ik had continu een droge mond, staarde de hele dag in t niets, m’n reactievermogen was erg traag, ik had geen behoefte aan eten, geen behoefte aan seks en ik gaapte continu.

Reële dromen

Nog een bijwerking van Cymbalta was dat ik heel reëel ging dromen. Dit heeft me vaak verward. Soms begon ik dingen tegen mijn ouders te vertellen over iets wat gebeurd was of wat zij hadden gezegd, wat achteraf niet bleek te kloppen. Dit waren allemaal dingen die ik gedroomd had. Soms werd ik zelfs woedend wakker omdat ik gedroomd had ruzie te hebben gehad met een vriend/vriendin, dit was dan voor mij zo reëel dat ik meteen mijn telefoon aanzette om berichtjes terug te lezen, zodat ik wist of het echt was of niet. Dit leidde tot veel frustratie, want het was soms moeilijk om nog te beseffen wat wel en wat niet echt gebeurd was.

Emotieloos

Dingen gingen langs me af en eigenlijk gaf ik nergens iets om, ‘het zal allemaal wel.’ Het interesseerde me allemaal niet, wat niet vreemd is als je emoties worden plat gelegd. Zelfs m’n ouders vonden het akelig hoe ik er bij liep. Met regelmaat keken ze me recht in de ogen aan en vroegen ze “of er iemand aanwezig was”. M’n ogen waren dof en mijn blik was leeg. Zelfs als ik in de spiegel keek, keek ik door mezelf heen.

Het voelde ook alsof ik leeg was, alsof alleen het omhulsel, mijn lichaam er nog was. In bepaalde situaties besefte, en benoemde ik ook dat ik normaal gesproken enthousiast of juist verdrietig of boos zou reageren maar nu gaf ik geen kick. Ik begreep het niet, ik vroeg ook aan mijn ouders wat er met me gebeurde en wanneer dit voorbij zo zijn.

Een stapje terug

Deze ellende heeft ongeveer een week geduurd, na 1 dag op stage heb ik me ziek gemeld, ik kon niet meer goed functioneren en ook auto rijden ging niet meer. M’n reactievermogen was enorm traag en ik zat continu in een soort waas. De dag daarna ben ik thuis gebleven om even tot rust te komen. Meteen had ik de psychiater gebeld en het verhaal uitgelegd, dit wilde ik niet. M’n leven stond ineens op z’n kop en de pijn was nog net zo erg.

“Je kunt met de medicatie terug gaan naar 30 Mg, maar ja, dan gaat het wel allemaal langer duren. Dus die keuze is aan jou, maar ik zou het niet doen.” Aldus de psychiater..

Toch heb ik toen, in overleg met mijn ouders, besloten om van 2, naar 1 capsule te gaan. Hierdoor werden de meeste bijwerkingen wel minder gelukkig, maar ik voelde me niet mezelf.

Afbouwen

Net geen jaar heb ik deze medicatie gebruikt, de pijn en andere fibromyalgie symptomen zijn er nooit minder van geworden en ik voelde me er niet goed bij. Daarom heb ik toen met mijn ouders samen besloten om de medicijnen af te bouwen. Er werd me aangeraden om de medicatie om de dag te gaan gebruiken, om te ervaren wat dit doet. Uiteindelijk merkte ik, dat ik me vele male beter voelde op de dagen dat ik de medicijnen niet gebruikte. Dit was voor mij genoeg om er helemaal mee te stoppen. Dit is dus bijna 1 ½ jaar geleden. Maar dit was tevens de beste keuze die ik ooit gemaakt heb.

Het afbouwen heeft ook nog wel wat moeite gekost, er gebeurt een hoop in je lijf. Ik kreeg soms uit het niets hele erge hoofdpijn en ik had last van stemmingswisselingen. Maar dit was het waard, ik wist dat het minder zou worden en dat ik even sterk moest zijn. Vanaf dat moment wil ik geen medicatie meer. Het maakte bij mij meer kapot dan dat het goed deed. Daarbij ben ik nooit een voorstander van medicijnen geweest.

“Als je eenmaal medicijnen gebruikt ga je steeds meer gebruiken, want ieder pilletje heeft z’n bijwerkingen en ook voor iedere bijwerking is wel weer een ander pilletje.”

Symptoombestrijding

Daarbij is pijnmedicatie alleen maar symptoom bestrijding, en krijgen artsen een grote zak geld als zij bepaalde medicatie (o.a. Cymbalta) voorschrijven. Als je echt beter wil worden, zul je opzoek moeten gaan naar de oorzaak van het probleem, medicatie bestrijd alleen de symptomen. Als je weet wat de oorzaak is kun daar iets aan doen. Veel lichamelijke klachten kunnen al verminderen of verdwijnen door het aanpassen van je voeding. Daarbij heb je ook natuurlijke geneesmiddelen die niet schadelijk zijn voor je lijf. Denk o.a. aan voedingssupplementen, vitamine’s en medicinale cannabis/cbd olie.

Op deze manier kun je de oorzaak aanpakken en blijft je lijf gespaard, want de pijn kan misschien minder worden door bepaalde pijnmedicatie, maar ondertussen maakt de medicatie ook een hoop kapot in je lijf.

En onthoud één ding: het is niet de bedoeling van de farmaceutische industrie om je beter te maken, want aan gezonde mensen verdienen ze niks.

Wat is jouw mening?

Ik ben benieuwd hoe jij denkt over het gebruik van pijnmedicatie. Laat het weten in een reactie onder dit bericht.