Het is al even geleden dat ik een persoonlijke update plaatste en gezien er veel is gebeurt, leek me dit wel een goede timing. Als eerst: ja, ik ben weer terug in Nederland. Mensen die me op Instagram volgen weten dit al maar op Facebook had ik er nog niets over geplaatst. Ik moest het zelf ook allemaal even een plekje geven. 22 maart zijn we geland in Eindhoven en nu wonen we tot we weer terug gaan tijdelijk bij mijn ouders thuis. Hoe dit allemaal verlopen is? Ik deel het graag met je!
Na 6 maanden in Portugal terug naar Nederland door de coronacrisis
In eerste instantie leek er in Portugal niet veel aan de hand; er was nieuws over corona, maar zo heftig als in Nederland was het allemaal nog niet. De aantal besmettingen vielen gigantisch mee in vergelijking met Nederland en het leek nog niet zo te spelen.
Wij maakten ons dus ook nog niet zo druk en hadden vooral zoiets van: “ahh joh, we zitten hier beter dan in Nederland.”
Er was wel sprake dat de scholen zouden gaan sluiten en een vriend van ons die voor zijn studie in Lissabon woont zou terugkomen naar Albufeira waar zijn moeder woont omdat zijn school dicht zou gaan maar verder leek het allemaal rustig te verlopen.
Zaterdag 14 maart hebben we bij ons favoriete restaurant Kambu nog met diezelfde vriend afgesproken. We zagen wel dat er verschillende bordjes met ‘gereserveerd’ stonden (welke daar normaal nooit staan) maar later realiseerde ik me dat dit bedoeld was om mensen uit elkaar te houden. Ook het contact met onze vriend was ongemakkelijk; wel of geen hand? Knuffel? Uiteindelijk werd het toch maar gewoon een tikje met de ellebogen tegen elkaar.
Het was een gezellige middag, maar het werd wel duidelijk dat het coronavirus ook in Portugal speelde.
De maandag daarna was alles anders
Ook in Portugal werden de maatregelen steeds serieuzer en dit bracht de nodige spanning met zich mee overal. Deze spanning vond ik erg belemmerend en voor mij als HSP’er heel lastig om mee om te gaan. Ik voelde me niet echt meer prettig.
Overal om ons heen zagen we ook mensen met handschoentjes en mondkapjes, er was een maximum gesteld aan mensen die in de supermarkt mochten waardoor we in de rij konden aansluiten bij de Lidl. Dit was zó gek.
Ook in de winkel liep iedereen met een flinke boog om elkaar heen, droegen de meeste mensen een mondkapje en handschoenen en leek het alsof een glimlach nog voor verspreiding voor het virus zou kunnen zorgen. Gekkenhuis.
Wat dan weer wél mooi was om te zien is dat Portugese zich echt een stuk beter aan regels houden en maatregelen echt goed opvolgen. Dat is wel een verschil met hoe we dit ervaren in Nederland.
Nederlanders in het buitenland opgeroepen terug te komen
Die dagen merkte ik dat ik erg veel last had van vermoeidheid, niet echt toe kwam aan werken en me best down voelde door de energie die overal hing. ‘s Avonds las Youri op Nu.nl het nieuwsbericht dat Nederlanders in het buitenland werden opgeroepen om terug te komen naar Nederland. “Wat doen we hiermee?” vroeg hij aan mij. “Uhhh… opvolgen? Denk ik?” We hebben er niet veel meer over gepraat maar die nacht heb ik slecht geslapen.
De dag daarna werd ik uitgeput en mega emotioneel wakker. De hele spanning rondom corona, de onzekerheid, niet weten wat het slimste is brak me. Ik appte mijn moeder:
“Vannacht heb ik nauwelijks geslapen. Het houd me allemaal wel bezig en ik merk dat ik behoorlijk overprikkeld raak door het nieuws (al probeer ik dat te beperken), de lage energie en alle onzekerheid. In de uren dat ik wel heb geslapen gingen mijn dromen alleen maar over ziekte en hier in pakken om naar NL te gaan. Ik weet niet wat wijsheid is.. er is blijkbaar een oproep geweest vanuit het RIVM voor Nederlanders in het buitenland om terug naar NL te komen. Maar hier is het wat dat betreft veiliger maar ja, anderzijds, als NL op slot gaat ofzo dan zitten we hier..”
Ja, ik zat er echt even doorheen. We hebben vervolgens een hele poos gebeld en dat deed me goed.
Later die dag gingen we eten bij een Nederlander die in Albufeira een eettent heeft. Ook daar spraken we verschillende Nederlanders die dat weekend naar NL zouden vliegen. Er werd gevraagd wat wij gingen doen maar we wisten het nog niet.
Wat we wel wisten was dat het weekend van 21 en 22 maart de laatste vliegtuigen van Transavia naar NL zouden gaan en dat áls we terug wilde, we snel moesten beslissen.
We hebben die dag nog veel gepraat met elkaar en nagedacht terwijl we op het kattenterras zaten. Ik zat lekker met 5 katten om me heen, Youri genoot van het uitzicht op zee. Het was fijn om even op zo’n rustige plek te zijn.
Die avond hebben we onze vliegtickets geboekt om zondag 22 maart naar Nederland te vliegen.
We wilde nog zo veel doen
De dagen die volgden waren heel dubbel; we hadden nog zoveel op de planning staan tot we midden mei terug zouden gaan naar NL. Zoveel wat we wilde doen, wilde zien, wilde beleven. Maar tegelijkertijd was ik blij dat er een einde was gekomen aan alle onzekerheid en ik eindelijk wist waar we aan toe waren.
We hebben alle tijd genomen om onze koffers in te pakken, zijn nog een paar keer naar zee gelopen om daar te genieten van het prachtige uitzicht. Wel gek overigens, om de straten zo leeg te zien. Het was echt een uitgestorven bedoeling.
We hebben gelukkig de meeste mensen die ons dierbaar zijn in Portugal nog gezien en kunnen vertellen dat we terug gaan naar Nederland. Het ware hele gekke dagen, heel onrealistisch allemaal.
Zondagochtend heeft een Portugese vriend ons naar het vliegveld gebracht en vlogen wij om 10.30 terug naar Nederland.
Terug in Nederland
Ondertussen zijn we bijna 4 weken verder. Hoewel ik de eerste dagen wel even moest schakelen heb ik nu m’n plekje wel weer gevonden. Mijn ouders wonen achteraf en hebben gelukkig dus veel ruimte.
In de garage is vroeger een stuk afgezet en omgetoverd tot ‘zuip hok’. Deze ruimte is in december 2018 omgebouwd tot een woon/werkruimte voor Youri en mij. We hadden toen ons huurappartement opgezegd en zijn 3,5 week naar Portugal gegaan om vervolgens tijdelijk bij mijn ouders te wonen.
Deze ruimte heb ik het eerste weekend van april flink onder handen genomen, ik heb muren geschilderd en samen met Youri hebben we z’n best opgeruimd zodat we ook echt een fijne plek hebben kunnen creëren.
Vriendinnen, werk & sporten
Wat ik nu wel heel gek vind is dat ik niet mijn vriendinnen om de nek kan vliegen en dat wanneer je iemand wel ziet, het contact toch anders is. En dat is wel lastig als je 6 maanden in het buitenland geweest bent en mensen best wel gemist hebt.
Wat betreft werk gaat voor Youri en mij alles ‘gewoon’ door. We hebben beiden een internetonderneming en ervaren weinig tot geen veranderingen wat erg fijn is.
Al met al gaat het dus goed met me. Ik heb sinds we in Nederland zijn het sporten weer opgepakt en dat doet me echt heel goed. Ik fiets weer regelmatig op de hometrainer, wandel veel en ga ‘s avonds met Youri vaak nog een uur balletje trappen. Heerlijk!
Ook qua pijn valt het me mee, die is gelukkig niet extreem toegenomen sinds we terug zijn.
Hoewel het jammer is dat we 2 maanden eerder dan gepland terug zijn gegaan naar Nederland ben ik wel onwijs dankbaar en blij met de 6 fantastische maanden die we hebben gehad!
Een extraatje, voor jou
Wat ik wel al die tijd merkte is dat ik heel sterk iets wil betekenen in deze tijd. Ik heb daarom besloten dat je mijn stappenplan naar een leuker leven met fibromyalgie kunt downloaden met 15% korting.
Deze actie geldt zolang de corona-maatregelen gelden. Op deze manier hoop ik dat je je lege tijd toch nuttig kunt besteden. Geen betere tijd om aan jezelf te werken of om met persoonlijke ontwikkeling bezig te zijn dan nu. Je hoeft niets te doen voor de korting, die is al verrekend.
En, nog iets: als je nou onderwerpen hebt waar je juist in deze tijd meer over wilt weten, zoals: gezonde voeding, je weerstand verhogen, omgaan met lege tijd, optimaal thuis werken of totaal iets anders, laat het even weten in een reactie!
Heb jij nog vragen aan mij, mijn situatie of over hoe alles verlopen is? Stel ze gerust!
Begrijp hoe het acceptatieproces in elkaar steekt!
In dit gratis eBook leer je precies hoe de 6 fases van acceptatie eruit zien zodat jij het acceptatieproces leert begrijpen en daardoor méér grip krijgt op acceptatie.