Probleemoplossend denken, iets wat ik tijdens mijn opleiding voor persoonlijk begeleider wel geleerd heb. Niet alleen handig in de praktijk, maar ook voor mezelf. Sinds ik fibromyalgie heb zijn er al veel lastige situaties op mijn pad gekomen waar soms behoorlijk wat creativiteit voor nodig is om het toch tot een goed eind te brengen. Een tijdje terug had ik weer zo’n situatie waarbij ik moest gaan denken in oplossingen, ik wil dit graag met je delen.
Hoe probleemoplossend denken mij een gevoel van overwinning gaf
Eerlijk is eerlijk: probleemoplossend denken is een stuk makkelijker als het om een ander gaat. Als het om jezelf gaat spelen er allerlei gedachten, emoties en gevoelens mee die het niet altijd makkelijk maken om te kijken naar een oplossing. Toch is het wel heel belangrijk jezelf hierin te trainen, het kost even tijd maar je krijgt er ook veel voor terug.
Afgelopen weekend had ik mezelf in een situatie gebracht waar ik echt even buikpijn van had. Ik vroeg me af wat ik nú weer allemaal op m’n bordje had genomen en ik wist even niet waar ik het moest zoeken. Dit ging eraan vooraf:
Oppasadres, contact en kennismaking
Omdat ik graag met mensen werk had ik me ingeschreven bij de Nationale Hulpgids om eventueel kinderen thuis, één op één, te begeleiden. Ik had gereageerd op een advertentie van mensen die een oppas zoeken voor hun twee (gezonde) kindjes van 7, voor één middag in de week. Dat sprak me wel aan dus ik reageerde. Vorige week vrijdag kreeg ik reactie, of ik wilde komen kennismaken. Ik was helemaal enthousiast en we hadden afgesproken dat ik maandagmiddag langs zou komen. Top!
‘Een situatie is van zichzelf niet goed of slecht, alleen het denken maakt het zo.’
Zaterdag kreeg ik een berichtje, of ik eventueel zondag al zou kunnen komen want ze hadden hulp nodig. Enerzijds super positief natuurlijk, maar anderzijds merkte ik ook dat het me onrustig maakte. Ik besloot even te wachten met reageren en later te bellen. Toen ik belde legde ze uit dat een van haar kindjes een kinderfeestje gaf en ze eigenlijk een auto tekort komen. Of ik mee kon rijden om de kinderen te brengen en weer op te halen. Hoewel het niet helemaal lekker voelde – autorijden is niet mijn hobby – zei ik toch ja. Ik wilde natuurlijk ook een goede indruk maken, dat snap je wel ;).
Buikpijn en twijfels, was dit de juiste keuze?
Na het gesprek kreeg ik buikpijn en twijfelde ik aan mijn keuze. Ik dacht vooral: ik moet vanuit huis 25 minuten rijden naar het adres waar het gezin woont, vanuit daar 20 minuten naar de locatie van het kinderfeestje. En dus weer 45 minuten terug naar huis. Om vervolgens een paar uur later hetzelfde te doen.
Oké. Hoe zag ik dit voor me..?! Had ik niet beter mijn grenzen kunnen aangeven en nee zeggen?
Hoe ik deze situatie voor mezelf heb opgelost
Ik heb het even laten bezinken. Afzeggen was geen optie meer dus pushte ik mezelf te gaan kijken hoe ik de situatie makkelijker zou kunnen maken. Wat zijn mijn opties? Wat kan ik doen om minder lang te hoeven rijden?
Ineens wist ik het! Ik ga in Veldhoven – daar was het kinderfeestje – een koffie/ lunchtentje zoeken, ik neem mijn laptop mee en ga daar lekker zitten werken! Oh wat voelde dát goed toen ik dat eenmaal besloten had. Het voelde als een overwinning dat ik een oplossing gevonden had die de situatie zoveel makkelijker maakte. De buikpijn verdween en een oprechte lach verscheen op mijn gezicht.
‘Ik ga morgen in Veldhoven ergens werken in de tussentijd!’ Zei ik vol enthousiasme tegen mijn vriend. Hij lachte, ‘goed bezig!’.
^ Daar zat ik dus, met mijn laptop en cappuccino met sojamelk (want dat hadden ze daar gelukkig!). Dit was bij Klijn Kooke in Veldhoven, een erg leuk tentje waar ik fijn heb kunnen werken. 🙂
Clue van het verhaal
In plaats van te blijven hangen in het probleem, dat ik zo lang auto zou moeten rijden, besloot ik de situatie anders te gaan bekijken. Wanneer ik in het probleem zou blijven hangen, zou ik me de hele dag vervelend hebben gevoeld en wellicht zondag ook moeite hebben gehad om de deur uit te gaan zondag. Terwijl ik nu, door probleemoplossend te denken en het besluit nam te gaan werken in een koffie- of lunchtentje het juist goed voelde. En ik had oprecht zin om er naartoe te gaan. Probleemoplossend denken heeft deze situatie voor mij dus een stuk aangenamer gemaakt.
Achteraf ben ik dus ook heel blij dat ik niet mijn grenzen heb aangegeven, maar ze juist heb verlegd. Wanneer ik nee had gezegd, had ik niet kunnen ervaren dat ik het wél kan. Zolang ik er maar voor open sta om verder te kijken.
Een situatie is van zichzelf niet goed of slecht
Mijn moeder heeft me vaak gezegd: ‘Een situatie is van zichzelf niet goed of slecht, alleen het denken maakt het zo.’ Misschien klinkt het wat zweverig, maar ergens denk ik ook dat er een kern van waarheid in zit. De situatie waar ik in zat, was niet slecht. Maar omdat ik alleen maar dacht dat ik lang auto zou moeten rijden en bang was dat ik dit lichamelijk niet zou trekken maakte het negatief. Door mijn manier van denken te veranderen, dus te zoeken naar een oplossing, werd ook de situatie een stuk positiever.
Dankbaarheid en waardering, wat een top dag
Zondag heb ik oprecht een hele fijne dag gehad. Ik heb kennis gemaakt met het gezin waar ik komende tijd iedere vrijdagmiddag mag oppassen. Hele lieve mensen en ook leuke kindjes. De autorit was goed gegaan en ik heb in Veldhoven in een leuk tentje zitten werken. Na een paar uur ben ik weer teruggereden naar de locatie van het kinderfeestje om de kindjes weer terug naar huis te brengen. Eenmaal daar werd mijn inzet ook dik beloond, ik kreeg het dubbele betaald van wat was afgesproken. Maar ze waardeerde het zo enorm dat ik tijd had gemaakt om hen te kunnen brengen.
Met een tevreden en dankbaar gevoel ben ik naar huis gereden. Hoezo zag ik deze dag als een probleem..? 🙂
Is probleemoplossend denken iets waar jij moeite mee hebt, of heb je juist tips die jou hierbij helpen? Laat dan zeker een berichtje onder dit bericht, of praat mee via Facebook!
Advertentie