5 Tips over fibromyalgie & samenwonen als jongvolwassenen

Vandaag is het een jaar geleden dat Youri en ik zijn gaan samenwonen. Ik was toen pas 21 en Youri en ik kende elkaar nog geen jaar. Hoewel ik er naar uit keek vond ik samenwonen in combinatie met fibromyalgie echt mega spannend. Opnieuw moest ik mezelf leren kennen en gaan ontdekken hoe ik mijn dagen het beste kon gaan indelen. Want mijn leven was vanaf dat moment totaal veranderd. Fibromyalgie en samenwonen kan een hele opgaven zijn als je net als ik jongvolwassen bent. Ik wil graag mijn verhaal met je delen, inclusief 5 tips uit mijn eigen ervaring.

Jongvolwassen, fibromyalgie en samenwonen

Youri en ik hebben elkaar in april 2015 leren kennen en hoewel we na de eerste date beide niet echt enthousiast waren is toch de vonk tijdens de tweede date overgeslagen.

We zaten beide niet echt te wachten op een relatie, wat ons allebei ruimte gaf. Maar verliefdheid hou je niet tegen en verliefd waren we allebei. Na de tweede date volgde er dus gauw meer en vanaf juni 2015 was het dan ook ‘officieel’ ;).

3 weken proef samenwonen

In september 2015 werd ik door mijn nicht gevraagd om op haar huis, de kat en cavia’s te passen als ze op vakantie zou zijn. Ruim 3 weken lang. Youri mocht mee waardoor we de mogelijkheid hadden om te ‘proef samenwonen’.

Dit is zo goed bevallen dat we in oktober 2015 zijn gaan rondkijken naar huizen en appartementen en hebben we verschillende opties bekeken.

30 december kregen we de sleutel van het appartement, waar we nu nog steeds wonen, samen met ons hondje Milo. We waren dolgelukkig, het nieuwe jaar kon niet beter beginnen.

samenwonen-milo-fibromyalgieblog
Milo vind het allemaal wel prima, zo lang hij maar genoeg aandacht krijgt. Maar daar zorgt hij zelf wel voor 😉

Oprechte blijdschap maar ook zorgen

Ondanks mijn enthousiasme en oprechte blijdschap maakte ik me zorgen. Want thuis bij mijn ouders hoefde ik praktisch gezien niets te doen in het huishouden en kon ik gaan liggen wanneer ik hier behoefte aan had.

Ik werd geroepen als het eten klaar was, mijn kleren lagen altijd weer gewassen en opgevouwen op mijn bureau, ik hoefde niet te sjouwen met boodschappen en als ik geen energie had om Benji (het hondje van pap & mam) uit te laten, was dat ook geen probleem.

Maar ik besefte ook dat dit totaal anders zou gaan worden nu ik ging samenwonen. Dat ik veel meer verantwoordelijkheden zou krijgen en dus veel minder tijd zou hebben om rust te nemen. Gezien het feit dat Youri en ik beide werken is mijn aandeel in het huishouden nodig.

Ik besloot om er zo min mogelijk mee bezig te zijn en het allemaal te ontdekken door te doen. Dat werkt toch het meest effectief, dacht ik zo.

Timen bleek niet mijn beste eigenschap

En dat is gebleken, in het begin vond ik het heel moeilijk om alles goed te timen. Wist ik veel wanneer ik het beste de was kon doen, hoe lang ik nodig had voor een gerecht of hoe ik het huishouden het beste kon aanpakken..

Natuurlijk heb ik wel dingen meegekregen van huis uit, maar toch hebben Youri en ik hier samen een weg in moeten vinden. Maar toch heb ik daar nog ooit moeite mee, timen is niet mijn sterkste eigenschap.

Hoewel de wasmachine en de oven tegelijkertijd laten piepen natuurlijk ook timing is.. 😉

Doorgaan tot ik er bij neerviel

Daarnaast kenden Youri en ik elkaar nog geen jaar en hadden we beiden nog nooit op onszelf gewoond. Het was voor beide dus helemaal nieuw.

En hoewel Youri al een aantal maanden bij mij thuis woonden, moesten we toch weer opnieuw aan elkaar wennen.

Thuis hoefde ik niet veel te zeggen als ik pijn had of moe was, mijn ouders zagen dit meteen en er was geen uitleg verder meer nodig. Ook dit veranderde nu, want ik moest meer dan ooit gaan aangeven hoe het met me gaat en waar mijn grenzen liggen.

Juist iets waar ik heel veel moeite mee had. De eerste weken had ik ook echt het gevoel continu achter de feiten aan te lopen, ik ‘moest’ van alles van mezelf en ging door tot ik erbij neerviel zonder hulp te vragen aan Youri.

Ik wilde laten zien dat ik het kan, niet alleen aan Youri maar vooral aan mezelf. Waarschijnlijk omdat ik gewoon enorm graag wilde dat ik het kon.. en ook vond dat ik het moest kunnen.

Dit heb ik gelukkig steeds meer kunnen loslaten en ook grenzen aangeven gaat steeds beter. Waardoor de combinatie van fibromyalgie en samenwonen steeds wat draaglijker wordt.

samenwonen met fibromyalgie

De wereld vergaat niet van een beetje stof

Door gewoon maar te doen heb ik vaak mijn neus gestoten maar ik heb er ook enorm veel van geleerd. Het huis stort niet in als er een dag niet gepoetst is en als de was een dagje later gewassen wordt ligt er vast nog wel iets anders in de kast. Let it be.

Ik werd er zo verdrietig van als ik het niet voor elkaar kreeg om alles te doen waarvan ik vond dat het nodig was. Dat ik uiteindelijk besefte dat ik niet moest blijven proberen om dit tóch voor elkaar te krijgen.

Maar dat ik moest leren accepteren dat ik niet 100 dingen op een dag kan doen. En dat het oké is als het eten later klaar is of als Milo even moet wachten. Dat de wereld niet vergaat als er een beetje stof ligt in huis.

Maar ook dit is een proces geweest en door gewoon te doen heb ik het meeste geleerd. Want iemand kan iets 10x zeggen, je leert toch echt het beste door het zelf te ervaren.

5 Tips: Fibromyalgie & samenwonen

Of er echt een handleiding is voor fibromyalgie en samenwonen als jongvolwassenen.. Nee dat denk ik niet. Alleen door zelf uit te proberen en te blijven luisteren naar je lichaam kun je er achter komen wat voor jou het beste werkt.

Ik heb wel een aantal tips, die je kunnen helpen om iets minder vaak tegen de muur te lopen dan ik deed.

1. Neem de tijd om opnieuw te ontdekken wat je aankunt

Voordat ik ging samenwonen dacht ik best goed te weten waar mijn grenzen liggen en wat ik wel en niet kan. Echter bleek dit meer situatiegebonden te zijn, want toen ik samen ging wonen heb ik weer opnieuw moeten ontdekken waar mijn mogelijkheden liggen en hoe ik alles het beste kan aanpakken.

Thuis wonen en samenwonen is een heel groot verschil. Je krijgt meer verantwoordelijkheid, er komen extra taken bij en je komt in een hele nieuwe situatie wat op zich al veel van je vraagt. Dit is overigens voor iedereen die het huis uit gaat een hele stap.

In combinatie met fibromyalgie kan dit net wat zwaarder aanvoelen. Het is daarom belangrijk om de tijd te nemen om jezelf en de nieuwe situatie te ontdekken.

Om op deze manier te ervaren wat je aankunt op een dag en hoe je bijvoorbeeld het beste je taken kunt plannen en je rustmomenten kunt nemen.

2. Stel niet te hogen eisen aan jezelf

Dit deed ik in het begin wel, ik vond dat alles schoon en netjes moest zijn. Er moesten altijd genoeg boodschappen in huis zijn, het eten moest klaar zijn als Youri thuis kwam en de was moest met regelmaat gewassen worden en netjes worden opgevouwen.

Allemaal dingen die ik moest doen van mezelf, omdat ik vond dat dat nodig was. Terwijl ik Youri echt niet hoorde klagen als het eten wat later klaar was of als z’n favoriete trui nog niet was gewassen.

Het is dus belangrijk om je eigen overtuigingen los te laten, om niet te hoge eisen te stellen aan jezelf. Doe wat je kunt doen en de rest komt morgen wel weer.

de impact van chronische pijn op je relatie

3. Gun jezelf de tijd om elkaar te leren kennen

Samenwonen is niet iets wat je ‘zomaar’ doet. Het is anders dan bij elkaar blijven slapen of een weekendje weg. Je bent op elkaar aangewezen en deelt lief en leed met elkaar.

Hoe mooi dit ook klinkt, het kan soms ook erg confronterend zijn. Het heeft tijd nodig en je kunt dit niet forceren, twijfel dan ook niet meteen aan je relatie als je in het begin net wat vaker ruzie of onenigheid hebt. Dit hoort er allemaal bij, geef elkaar de tijd.

4. Fibromyalgie heeft ook impact op het leven van je partner

Lief en leed delen, dus ook je klachten. Besef dat je partner hier ook aan moet wennen en een manier moet vinden om hier zo goed mogelijk mee om te gaan.

Ik heb in het begin geprobeerd om Youri zo weinig mogelijk met mijn klachten te belasten. Omdat ik het heel moeilijk vond om aan hem mijn moeilijke en minder leuke momenten te laten zien.

Ik wilde een leuke vriendin voor hem zijn, maar juist door alles voor me te houden maakte ik het voor Youri alleen maar moeilijker. Op deze manier wist hij helemaal niet meer wat hij wel en niet van mij kon verwachten.

Maar ik vond het zo bijzonder dat iemand met mij wilde samenwonen, dat iemand mij accepteert zoals ik ben; inclusief mijn klachten, dat ik ook enorm graag wilde laten zien dat ik de moeite waard ben.

Jouw klachten hebben ook impact op het leven van je partner, dat heb ik wel geleerd. Er niet over praten is geen optie. Het is van belang dat je partner weet waar jij toe in staat bent, alleen op deze manier kan hij rekening met je houden. En ik weet nu, dat ik óók met mijn chronische ziekte de moeite waard ben.

Lees ook: De impact van chronische pijn op je relatie & hoe je daar mee omgaat >>

5. Spreek verwachtingen uit

Iedereen heeft altijd bepaalde verwachtingen van een ander en als de ander niet aan deze verwachtingen voldoet eindigt dit vaak in een teleurstelling.

Het is daarom belangrijk om uit te spreken wat je van de ander veracht, want niet voor iedereen zijn dezelfde dingen vanzelfsprekend. Verwacht je hulp met het huishouden? Vraag dit dan en bekijk samen hoe je de taken het beste kunt verdelen.

Op deze manier kun je onnodige teleurstellingen voorkomen en je zult zien dat je door te communiceren stukken verder zult komen.

Fibromyalgie en samenwonen: gegroeid als persoon

Een jaar geleden had ik niet verwacht dat een mens zoveel kon leren in een jaar tijd. Sinds ik ben gaan samenwonen ben ik gegroeid als persoon. Ik ben confrontaties aan gegaan en heb heel veel geleerd over wie ik ben en wat ik wel en niet kan.

Ook hebben we het afgelopen jaar heel veel van elkaar geleerd wat ons dichter bij elkaar heeft gebracht en beide hebben we geen spijt dat we deze stap samen hebben gezet.

Hoewel ik de combinatie fibromyalgie en samenwonen in het begin best beangstigend vond, zie ik nu dat alle moeilijkheden die op mijn pad zijn gekomen mij uiteindelijk heel veel sterker hebben gemaakt als persoon en ik ben blij dat ik op deze jonge leeftijd, al zo veel mag leren.

Ik hoop dat ik door mijn verhaal te delen andere jongvolwassenen met fibromyalgie wat hulp kan bieden wat betreft de keuze om te gaan samenwonen. Ik ben in ieder geval enorm blij dat ik deze stap heb gezet en zou al deze ervaringen, positief en negatief, voor geen goud gemist willen hebben.

Vind jouw partner het lastig om je te begrijpen? Download dan het eBook voor naasten voor maar 6,50.

Dit is een mini eBook waarin helemaal wordt uitgelegd hoe het voor jou is om fibromyalgie te hebben zodat jouw partner en andere naasten je beter kunnen begrijpen.

Wat is jouw ervaring met fibromyalgie en samenwonen? 


Deze blogs vind je ook leuk:

Volg FibromyalgieBlog via Facebook & Instagram

Begrijp hoe het acceptatieproces in elkaar steekt!

In dit gratis eBook leer je precies hoe de 6 fases van acceptatie eruit zien zodat jij het acceptatieproces leert begrijpen en daardoor méér grip krijgt op acceptatie. 

1 gedachte over “5 Tips over fibromyalgie & samenwonen als jongvolwassenen”

  1. Mooi om te lezen, heel inspirerend. Heb al twee jaar een lange afstandsrelatie en willen graag samen wonen. We zijn nog erg jong, 19, en vinden de stap maken spannend en moeilijk. Vooral waar je moet beginnen etc.

    Beantwoorden

Plaats een reactie