Ziek worden gebeurt niet zomaar, dat geloof ik niet. Naar mijn ervaring merk ik dat dit onder andere te maken heeft met disbalans in het lichaam, (emotionele) blokkades en beperkende overtuigingen. Ik zie het als een manier van het lichaam om te laten weten dat je uit balans bent, dat je dingen beter anders kunt aanpakken. Hoe spannend ik het ook vind; ik deel graag mijn persoonlijke verhaal en visie met je om het allemaal wat duidelijker uit te leggen.
Mijn visie over ziekte door disbalans, blokkades & overtuigingen
Ik heb niet de meest makkelijke jeugd gehad. Sowieso ben ik altijd al een heel gevoelig persoon geweest (ik pik emoties en gevoelens snel op, en als dingen me raken, zal ik het niet snel vergeten). Eén van de dingen die invloed heeft gehad op mijn jeugd is het feit dat mijn moeder depressief was.
Mijn moeder had daardoor niet altijd tijd voor me, ik ging de zorg-rol van mijn moeder overnemen om haar te helpen en heb mezelf vaak op de achtergrond gezet. Mede hierdoor, maar ook door bijv. uitspraken van leraren, zijn verschillende gedragingen ontstaan, zoals:
- Anderen boven mezelf verkiezen;
- Niet praten over mijn problemen;
- Mega groot verantwoordelijkheidsgevoel;
- Niet op (durven) komen voor mezelf;
- Emoties opkroppen en voor me houden;
- ‘Please’ gedrag;
- Controledrang en perfectionisme.
Uiteindelijk raakte ikzelf in een depressie op 12 jarige leeftijd waar ik zo’n 5 jaar in ben blijven hangen. Tussendoor, toen ik 15 was, begonnen de pijnklachten. Maar mezelf en mijn gedragingen aanpassen deed ik niet. Hoe goed ik uiteindelijk ook heb leren leven met fibromyalgie, mijn gedragingen en patronen bleven hetzelfde.
Ik nam veel op mijn bordje om anderen te ontlasten, bleef hangen in perfectionisme en behoefte aan controle, ik gaf geen grenzen aan en zei vaker ‘ja’ tegen anderen dan ‘nee’. Want mensen afwijzen of teleurstellen vind ik best lastig.
Daarnaast voelde ik me altijd voor van alles en nog wat verantwoordelijk waardoor ik vaak taken overnam van anderen terwijl ik daar eigenlijk de energie niet voor had. Het gevolg? Ik kwam in een burn-out toen ik 22 was.
Die burn-out heeft me aan het denken gezet
Pas toen ik volledig was ingestort, realiseerde ik me dat ik misschien eens aan mezelf moest gaan werken. Mijn burn-out was het moment dat ik pas echt naar mezelf ben gaan kijken en ben gaan uitzoeken waarom dit alles op mijn pad kwam. Wat ik realiseerde is dat ik dingen moest gaan aanpassen omdat ik mezelf keihard in de weg stond. Ik ben in therapie gegaan bij een energetisch/spritueel coach, wat het begin is geweest van een reis waar ik nog steeds mee bezig ben.
Mijn lichaam heeft me dus al 3 keer laten weten dat het tijd is voor verandering. Dat de manier zoals ik leef niet helpend is voor mijzelf waardoor het lichaam uiteindelijk grenzen is gaan aangeven zodat ik wel móést veranderen. Echter heb ik op de eerste twee signalen niet gereageerd dus was een burn-out nodig om me tot inzicht te laten komen, om te leren zien dat het tijd is om goed voor mezelf te gaan zorgen en mezelf op de eerste plaats te zetten.
Kindpijn, overlevingsstrategieën en je systeem
Waar het op neer komt is dat er veel blokkades in mijn lichaam zitten; stukken emotionele pijn die nooit verwerkt zijn maar ook gedragingen en overtuigingen die ik ontwikkeld heb als kind maar die me nu niet meer dienen. Dit wordt ook wel kindpijn genoemd, hier schreef ik op Positieveling.nl eerder al een uitgebreid artikel over. Waar het op neer komt is het volgende:
“Als kind maak je allerlei dingen mee waar je op je eigen manier op reageert. Ook ontwikkel je overlevingsstrategieën om jezelf staande te houden in een wereld waar jij je nog maar moeilijk goed kunt uitdrukken. Deze strategieën blijven we toepassen en zitten in ons systeem – ook wanneer we volwassen zijn. Echter kan het dan juist belemmerend zijn en averechts werken. De pijn die we als kind hebben meegemaakt en de manier hoe we daarop reageren wordt kindpijn genoemd.”
Doordat ik als kind een lastige start heb gehad heb ik veel overlevingsstrategieën ontwikkeld die me later juist blokkeerde. Dit werd me al duidelijk toen ik een depressie had, werd nóg meer duidelijk toen ik de diagnose fibromyalgie kreeg en mijn burn-out was een laatste signaal van mijn lichaam dat het tijd was voor verandering.
Meer info over kind pijn? Lees dan: Kindpijn, hoe herken je het en hoe ga je er mee om?
Volledig uit balans
Het ding is, ik was volledig uit balans. Ik zorgde niet goed voor mezelf (alles behalve), had veel dingen meegemaakt die veel invloed op me hebben gehad en heb mezelf nooit de ruimte gegeven om dit aan te pakken. Daarbij komt dus dat ik veel patronen in mijn gedrag heb/had die mij niet helpen maar juist tegenhouden.
Wat mijn mening is, is dat je lichaam op den duur gaat aangeven dat het zo niet langer meer kan. Dat het tijd is voor verandering. Omdat ik niks deed na mijn depressie en na de pijnklachten (behalve mijn mindset), was een burn-out nodig om mij dat laatste zetje te geven. En het werkte.
Zoals ik al aangaf: ik ben sinds mijn burn-out in therapie en dat heeft me veel inzicht gegeven. Waar het op neer komt is dat ik nu onwijs veel bezig ben met persoonlijke ontwikkeling, spiritualiteit en zelfliefde.
Juist door te achterhalen wanneer bepaald gedrag of bepaalde patronen is/zijn ontstaan, laat dit me inzien dat ik dit gedrag nu mag loslaten. Ik zit nu in een andere situatie en heb die overlevingsstrategieën die ik opgebouwd heb als kind, niet meer nodig.
Doordat ik aan mezelf ben gaan werken, en bepaalde patronen ben gaan doorbreken (zoals perfectionisme loslaten, vaker nee zeggen in plaats van ja, kiezen voor mezelf en aangeven wat ik nodig heb) gaat het beter met me. Ik ben de oude patronen en eigenlijk mijn hele systeem aan het herprogrammeren naar de volwassen ik.
De kindpijn en de gedragingen die daar uit voort zijn gekomen ben ik aan het verwerken en loslaten waardoor ik dichter bij mezelf kom en leer leven voor mezelf in plaats van voor een ander.
Ik heb nog steeds pijn, maar heb ook nog het een en ander te verwerken
Wat mij heel erg opvalt is dat de pijn toeneemt en mijn energie wegstroomt op momenten dat ik blijf hangen in controle of perfectionisme, als ik stress ervaar, boos ben, frustratie voel, ja zeg terwijl ik nee bedoel, als ik inspeel op verwachtingen van anderen of dingen niet zeg die ik eigenlijk wil zeggen. Het feit dat ik op zo’n moment meer pijn ervaar en ik de energie uit mijn lijf voel stromen, wil zeggen dat ik dingen doe die niet goed voor me zijn.
Ik voel me beter, vrijer en lichter als ik voor mezelf kies, keuzes maak die bij me passen, vertrouw op mijn intuïtie, en meer schijt heb aan wat anderen vinden of denken. Juist omdat ik dan handel op een manier die wél goed voor me is.
De pijn die ik voel in situaties die me stress geven, is een signaal van mijn lichaam. Een (niet zo) friendly reminder. Het laat me letterlijk voelen dat ik niet doe wat voor mij het beste is maar dingen doe omdat ik denk dat anderen dat verwachten, willen of omdat ik bang ben iemand teleur te stellen.
Het is aan mij om andere keuzes te maken. Keuzes die mij wél dienen, die mij vooruit helpen en waar ik me goed bij voel.
Een mooie reis waar veel te halen valt
Ik ben ervan overtuigd, dat wanneer ik beter voor mezelf ga zorgen en durf te leven vanuit liefde voor mezelf, ik veel kan bereiken. Zowel op gebied van persoonlijke ontwikkeling als met mijn gezondheid. Want juist als ik mijn gedrag en mijn kindpijn kan loslaten, kunnen ook de blokkades in mijn lichaam oplossen waardoor ik weer meer in balans zal komen.
Het is niet altijd makkelijk. Sommige overtuigingen en gedragingen zitten zo diep in mijn systeem dat het soms automatisch gaat. Gelukkig lukt het me wel steeds vaker om me hier bewust van te zijn en ook sneller anders te handelen.
Toch hebben de depressie, de diagnose fibromyalgie en mijn burn-out wel veel nut gehad. Het heeft ervoor gezorgd dat ik wel actie móést gaan ondernemen.
Door fibromyalgie ben ik veel aan mijn mindset gaan werken waardoor ik positiever in het leven sta, maar positiviteit is niet alles als je nog steeds leeft voor een ander en niet voor jezelf. Hier had ik dus mijn burn-out voor nodig, om dit inzicht te krijgen en eindelijk eens actie te ondernemen.
Dit is mijn mening, mijn visie
Ik voel heel sterk dat dit voor mij waarheid is. Sinds ik zo aan mezelf aan het werken ben en focus heb op persoonlijke groei en ontwikkeling is er veel veranderd in mijn leven. Ik ben weer gelukkiger, energieker en de pijn is niet meer zo heftig als dat het is geweest.
Toch is er ook voor mij nog veel te leren, maar dat is oké. Ik denk dat we altijd blijven leren en dat dat ook juist goed is.
Ik zal eerlijk bekennen dat ik het rete spannend vind om deze blog te plaatsen omdat het een visie is die lang niet iedereen deelt, en dat is prima. Wat ik wel wil meegeven is: ik respecteer het als je je niet kunt vinden in mijn woorden en hoop dat jij mij ook in mijn waarde kunt laten.
Doe ermee wat je wilt, haal eruit wat voor jou belangrijk is en stel me vragen als je meer wilt weten over dit persoonlijke onderwerp. Stiekem ben ik ook er erg benieuwd of je deze visie met me deelt, laat het me dus zeker weten. 🙂
Merk jij dat je nog moeite hebt met het accepteren van fibromyalgie en wil je daar graag met me over in gesprek? Dat kan! Meld je aan voor een 1-op-1 videogesprek van 60 minuten. Ik heb 2 plekjes!
Lieve Nathalie, Wauw wat een mooi verhaal. en waar ook in mijn visie van begin tot het eind. Wat dapper dat je het zo op papier zet en hopelijk kun je veel mensen raken en dus ook helpen. Zoals Nelson Mandela het zei: Beyond this place of wrath and tears Looms but the horror of the shade, And yet the menace of the years Finds, and shall find, me unafraid. It matters not how strait the gate, How charged with punishments the scroll, I am the master of my fate, I am the captain of my soul
Dankjewel voor je berichtje en het compliment Reinoud, heel fijn om te horen! En mooi dat jij dit op dezelfde manier bekijkt 🙂
Je bent een topper meid! Super dapper dat je je verhaal deelt, kies voor jezelf en wees lief voor jezelf. Liefs, Fenna
Dankjewel Fenna, lief!
Heel mooi verwoord en oh zo waar!!
En blijf vooral de blogs schrijven waar jij helemaal achter staat. Daar zijn de lezers hetmeest bij gebaat. Veel succes ????
Dankje mam, zal ik zeker doen! :*
Een heel eerlijk, mooi beschreven en herkenbaar verhaal ?.
Dankjewel Loes, fijn om te horen!
Heel fijn dat je je ervaringen deelt, heel herkenbaar allemaal, en vlot geschreven, knap!
Iedereen kan ervan leren dus doe zo voort!
Ik kan je verhaal absoluut onderschrijven. We hebben allemaal de neiging om de oplossing buiten onszelf te zoeken, terwijl we de oplossing al in ons hebben.
Iedere FM-patiënt heeft een vergelijkbaar verhaal, en achter dat verhaal zit een oorzaak. Pak je dat aan dan voel je verbetering, en dat kan heel direct zijn! Het is daarom enorm belangrijk om alleen maar te doen waar je echt achter staat. Waar je energie van krijgt en niet op leegloopt. Zodra je weerstand voelt in wat je doet, moet je zaken proberen aan te passen.
En je zult zien dat als je beter voor jezelf zorgt, je er ook veel beter voor anderen kunt zijn!
Wouw Nathalie en wat knap dat je het zo mooi verwoordt en hier durft op te schrijven. Je bent jonger dan ik en soms heb ik het gevoel dat ik het nooit begrijp. Heel veel herkenning heb ik met jouw verhaal en ik ben pas 62 jaar en kreeg 1 jaar geleden pas de diagnose fibromyalgie. Het is een aha erlebnis en een start om verder te leven met al mijn historie. Steeds ga ik weer over m’n grenzen en struggel ik mijn mijn toekomst waarin ik me afvraag “en nu ik”? Ben nog geen jaar afgekeurd en zoek mijn weg. Dank voor het mogen lezen van jouw verhaal. Met lieve groet Marijke
Lieve Natalie,
Als eerste bedankt voor je boek, ik heb hem sinds kort en hij sluit heel mooi aan op het revalidatie traject! Ook bedankt voor dit mooie verhaal ik herken vele aspecten en besef me dat ik nog meer uit mijzelf kan halen. Ik zit nog in de acceptatie fase en dat gaat met ups en down. Maar door jouw tips en openheid klim ik steeds een beetje verder die positieve trap op!
Wauw! Alsof ik mn eigen verhaal lees!
Ik ervaar alleen zelf erbij dat voeding ook echt wel een ding is!
En knap van je dat je je verhaal deelt! Zou t zelf ook willen maar wetend dat bijna niemand het leest of respect voor heeft houd mij dan weer tegen…
Lieve Nathalie, het is net of ik mijn eigen verhaal lees al zijn de oorzaken anders, de gevolgen zijn exact hetzelfde. Dank voor je openheid!
Hoi Nathalie, wat een mooie visie en ik ben het voor een groot deel zeker met je eens en ben er van overtuigd dat dingen in het verleden maken dat je stress stelsel zeker gevoeliger is en dat bepaalde gedragingen daar uit voortkomen. Al ben ik er wel van overtuigd dat je dingen kunt verwerken maar dat het litteken altijd blijft en d at het altijd een deel zal mee spelen. Ermee omgaan betekend niet genezen wat veel mensen wel denken.
Maar zeker een mooie blog!
Pfff, Nathalie, ik onderschrijf alles wat jij hier hebt uitgeschreven. Het zou zo mijn blauwdruk kunnen zijn. Jij en ik hebben een bijna identiek verhaal, behalve dat ik 2 x jou leeftijd heb. Ik ben nu pas mijn verhaal aan het schrijven voor mezelf en zie nu in alle lagen van mijn leven waar en hoe de uitdagingen zijn ontstaan en door mij genegeerd, omdat ik er waarschijnlijk geen woord en daad aan kon geven.
Heel veel respect voor jou!
Ik wens je een goede en gezonde toekomst!!
Ik herken me er goed in. Helaas door al die blokkades en disbalans is mijn lichaam nu ontzettend snel overbelast. Ook bij fysieke inspanning. Dus ik zal altijd heel erg op mijn grenzen moeten letten. Lastig hoor.
Zo, dit is een herkenbaar verhaal, duidelijk geschreven, en fijn dat je het helder houd, bedankt voor je mooie schrijf stuk
Voor mij is het heel, duidelijk ook het stukje verwaarloosd kind, en nog zo veel meer
Ben nu 63,,, en jamer genoeg veel te lang over mijn eigen grenzen gegaan
Maar je bent nooit te oud om te leren, en dat gaat me redelijk goed af, nee is nu ook echt nee,
Een hele warme groet jook
Mooi artikel ? ben je bekend met de healing code? Ik begrijp zo dat je het spannend vond om dit te bloggen, maar altijd je hart en ziel volgen en verwoorden. Ik herken best veel van je verhaal. Ik heb zelf ook fibromyalgie en CVS, ik heb nog niet echt een voor mij passende leefstijl gevonden, geloof wel echt in de kracht van je gedachten en ook de lessen, groei en ontwikkeling en wijsheid die je eruit kunt leren. En zeker weten dat hoe meer je opruimt, verwerkt en dichterbij jezelf komt, je klachten gaan afnemen. Bij mij persoonlijk gaat het nog met vallen en opstaan, want ik heb wel echt dagelijks te kampen met chronische pijn, chronische vermoeidheid en slaapproblemen en andere symptomen van de fibromyalgie en CVS, maar ik geloof toch niet in het woordje chronisch, volgens mij kunnen de meeste door de lessen die verscholen zitten in de ziektes door een passende leefstijl en heel veel zelfliefde en verwerken, verwerken en nog meer tot de kern komen je misschien niet genezen, alhoewel ik zeker weet bij sommige wel, maar iig wel zo goed als klachtenvrij kan worden. Ik weet nog niet echt of ik bij de categorie genezing ga behoren, maar ik blijf wel zoveel mogelijk verwerken, van alles en nog wat zoeken en uitproberen om mijn klachten stukken en stukken minder te krijgen. Live and learn ?❤️ en mooi dat je dit hebt gedeeld!! Liefs van Clara
Lieve Nathalie ik heb me al altijd kunnen vinden in jouw teksten, soms kan ik ze wel niet allemaal lezen omdat ik fb en gewoon op internet surfen te vermoeiend vind. Bij deze tekst heb ik echt de tijd genomen om hem meerdere malen te lezen, hier kan ik mij ook heel erg in vinden! Maar ik vind dat de onderliggende oorzaak van fibromyalgie en CVS (wat ik ook heb) moeten worden onderzocht. Daarvoor ga ik naar een endocrinoloog, volgens hem is fibro de uitsluitingsnaam van het hypermobiliteitssyndroom dat ik heb en voor mijn CVS is mijn bijnieruitputting en schildklierprobleem de oorzaak. Door zijn hulp ben ik al een stuk verbeterd! De hypermobiliteit zal altijd blijven, denk jij dat je dan volledig kan herstellen? Maar zoals je zegt is het kwestie van balans : lichaam, geest.
Jeetje wat herkenbaar!!
En wat goed dat je dat allemaal al zo inziet op zo’n jonge leeftijd.
Zie heel veel dingen van mezelf in jou verhaal en geloof daar zeker in.
Maar hoe ga ik dat veranderen…na al die jaren. Ik ben nu 53.
Dank je wel voor het delen van deze informatie. Het bevestigt weer wat ik zelf al dacht.
Uw verhaal is zo gelijk lopend met het mijne, ik kreeg er de tranen van in mijn ogen. Sinds kort en ik ben al 45 jaar ben ik er voor het eerst op gekomen dat alles begonnen is met een moeilijke jeugd. (Moeder was alcoholieker, vader heel agressief en veel slagen ) ik ben sinds een jaar in therapie bij een psychologe want ik liep al jaren rond met pijn, gaf nooit niet op, bleef steeds voor anderen springen, dan nog mishandeld geweest door mijn ex- man en na mijn scheiding in 2008 ging het steeds slechter om slechter met mij. Nu denk ik dikwijls had ik maar eerder professionele hulp gezocht. Nu ik mij mentaal sterker begin te voelen en mezelf al ietsje liever zie kan ik ook beter overweg met de pijn. De dag dat ik naar de psychologe stapte had ik niemand meer in mijn leven, geen familie geen vrienden, enkel mijn dochters. Ik was boos op iedereen en heb door de eenzaamheid gekropen, een jaar lang. Nu alles terug hersteld met de familie, terug 2 lieve vriendschappen in mijn leven. Maar toch kan ik het niet laten om mij steeds beter voor te doen dan ik ben en zou niet durven klagen tegen mijn vriendinnen. Ik wil niemand belasten. Heb mij on- line aangesloten bij lotgenoten en daar kan ik met een gerust hart over alles praten en daar wordt ik geloofd en begrepen. Dat doet goed. En verder hou ik strikt aan mijn therapie en hoop dat ooit alles eens terug in plooien valt.
Wat bijzonder dat mijn verhaal zo herkenbaar is voor je. Knap dat je hulp hebt gezocht en super om te horen dat je daar baat bij hebt! En heel herkenbaar inderdaad, dat omgang met pijn makkelijker wordt als je beter in je vel zit. Fijn ook dat het contact met familie en vrienden weer wat verbeterd is. Je hoeft je niet beter voor te doen, weet dat je goed bent zoals je bent.
Ik wens je het beste!
Er zit absoluut waarheid in, maar ik denk niet dat dit voor mij geldt. Althans, bij mij is Fibromyalgie al zó vroeg begonnen (jonger dan 8), dat je hier helemaal niet zo mee bezig bent.
Wel is het zo dat als ik nu niet lekker in mijn vel zit, stress ervaar of uit balans ben ik sneller en meer pijn krijg.
Gelukkig weet ik dat aardig onder controle te houden. Dus ik mag best zeggen dat het goed gaat met mij.
Wow, Nathalie.
Wat goed dat je dit deelt en wat bijzonder voor mij om te lezen, namelijk het is bijna 1 op 1 mijn verhaal. Ik ben nu net gestart met de zoektocht naar mezelf ipv een soort Barbapapa te zijn. De laatste 6 jaar ben ik nu al 4.5 jaar uitgevallen op werk door wisselende ziekten. En nu, nu denk ik, mijn lijf geeft iets aan, zegt stop, er moet iets veranderen. Ik moet veranderen, het verleden en de aangeleerde patronen loslaten en mezelf gaan ontdekken.
Ik ben blij met jouw openheid. Succes nog met de verdere ontdekkingen.
Wat een mooi artikel Nathalie, ik herken t allemaal eerlijk gezegd. Ik ben hooggevoelig, opgegroeid in een streng gereformeerd gezin, narcistische ouders, veel broers/zussen. t was allemaal niet makkelijk voor mij in mijn jeugd. Echt aan t overleven was t toen. Mezelf daardoor kwijtgeraakt.
Of ik fybromyalgie heb weet ik niet maar wel heel veel gelijkende klachten en ook in een burnout geraakt. Weinig contact met ouders/familie wat mij echt heeft geholpen maar nog een lange weg te gaan. Je artikel helpt me enorm, het lukt me nog niet om weer in therapie of zo te gaan, merk dat rust nemen net zo belangrijk is. Dat puntenlijstje is ook precies wat ik ook doe. Ik ben op t moment snel boos op situaties /mensen die geen rekening met anderen houden zoals harde muziek. Het is dan wel ff lekker om dan ff te schelden (mocht ik vroeger nooit) ze horen t niet hoor. 🙂 Dank je wel voor dit artikel, hoop dat er meer volgt.
Dankjewel voor het compliment Desiree :). Die herkenning en bewustwording kan al veel in gang zetten. Ga ook vooral pas in therapie als het voor jou goed voelt, dan pas zal het echt goed helpen. Fijn dat je al zo veel zelfinzicht hebt. Geef jezelf de tijd om dit proces door te komen <3. Liefs!