Hoe kunnen wij, volwassenen en chronisch zieken, leren van kinderen?

Kinderen vind ik erg inspirerend, om naar te kijken en te luisteren. Omdat ik denk dat wij volwassenen nog veel kunnen leren van kinderen! Sinds een paar weken heb ik een oppas adresje, bij twee kindjes van 7 en ik merk dat ik hier onwijs veel energie van krijg, maar ook dat het me bewust maakt. Waarom? Dat deel ik graag met je.

Hoe kunnen wij, volwassenen en chronisch zieken, leren van kinderen?

Kinderen hebben iets magisch, ze zijn puur, eerlijk en recht door zee. Ze denken niet in ‘ja maar’ of ‘wat als’. Ze doen het en zeggen het gewoon. Zonder na te denken over de gevolgen. Ze denken zonder grenzen en hebben een levendige fantasie. Wat ze later willen worden kan van alles zijn, maar onmogelijkheden zijn er niet. Ze denken in mogelijkheden en kennen geen grenzen. Ze stellen vragen waar wij volwassenen geen klaar antwoord op hebben, willen dingen weten waar wij nog nooit over na hebben gedacht en willen dingen doen waarvan wij denken dat het nooit zal lukken. Ze leren door te doen, door te ervaren, maar vooral: door niet te veel na te denken.


“..daarnaast vind ik het heerlijk om samen met ze te spelen, te rennen en te stoeien. Om letterlijk het kind in me los te laten.
Het doet iets met me, wat precies weet ik niet. Maar ik geniet er onwijs van.”

Het laat me nadenken over mezelf

Kinderen zijn zo puur en dat inspireert me. Echter laat het me ook erg nadenken over mezelf. Over de manier hoe ik reageer en hoe ik in het leven sta. Maar ook over de maatschappij en hoe wij volwassenen acten. En, waar en waarom houdt die ‘kinderlijke eerlijk- en begrensdheid’ op? Juist, wanneer we ons bewust worden van onze manier van handelen, wanneer we ons iets aan gaan trekken van de mening van een ander. Wanneer we ons laten meeslepen door de maatschappij en al haar verwachtingen. Zo zonde!

Maar toch blijf ik kinderen bewonderen en laat ik me er graag door inspireren. Het leert me om zelf meer kind te zijn, om meer te doen zonder de situatie op 100 verschillende manieren te analyseren. Om datgene te doen wat mij wordt ingegeven en om gewoon wat meer aan mezelf te denken. Om ‘nee’ te zeggen zonder een verklaring af te leggen en te dromen zonder grenzen. Maar ook om meer in het hier en nu te leven, om me te focussen op datgene waar ik mee bezig ben zonder continu te denken aan ‘wat allemaal nog moet gebeuren’. Om blij en gelukkig te zijn zonder duidelijke reden nodig te hebben, om nieuwe dingen te ontdekken en proberen zonder me vooraf af te vragen of ik dat wel kan of dat het mij wel lukt.

leren van kinderen volwassenen fibromyalgieblog fietsje

Confronterend maar leerzaam

Daarom ook dat het oppassen me zoveel energie geeft, gewoon omdat ik telkens weer kan leren van kinderen. Bij iedere ‘waarom’ vraag die ze stellen of ieder weerwoord wat wordt gegeven word ik weer aan het denken gezet over mijn eigen principes en wat de achterliggende gedachten van ‘nee’ is. Of dit met mezelf te maken heeft of omdat er echt een goede reden is voor een afwijzing. Confronterend is het wel, maar toch is het ook heel leerzaam. Het maakt me bewust.

Daarnaast vind ik het heerlijk om samen met ze te spelen, te rennen, en te stoeien. Om letterlijk het kind in me los te laten. Het doet iets met me, wat precies weet ik niet. Maar ik geniet er onwijs van.

Durven dromen zonder grenzen

Durven dromen zonder grenzen en onmogelijkheden. Datgene doen wat je leuk vindt en waar jij behoefte aan hebt. Eerlijk en oprecht zijn en leven in het nu. Door een halve middag met kinderen door te brengen kan ik zelf ook weer even kind zijn en tussendoor kijk ik naar wat ze doen en luister ik naar wat ze zeggen omdat ik denk dat ik nog meer van hen kan leren, dan zij van mij. 

Denk jij dat we kunnen leren van kinderen? Of heb jij een mooie ervaring met een leermoment van een kind? Ik vind het leuk als je dit wilt delen! 🙂

Volg Fibromyalgieblog via Facebook & Instagram!

 

 


Volg FibromyalgieBlog via Facebook & Instagram

Begrijp hoe het acceptatieproces in elkaar steekt!

In dit gratis eBook leer je precies hoe de 6 fases van acceptatie eruit zien zodat jij het acceptatieproces leert begrijpen en daardoor méér grip krijgt op acceptatie. 

2 gedachten over “Hoe kunnen wij, volwassenen en chronisch zieken, leren van kinderen?”

Plaats een reactie