Werken aan jezelf

Het is erg gemakkelijk, en als je ziek bent ook bijna vanzelfsprekend, om de oplossing bij anderen te zoeken in plaats van bij jezelf. Want als je ziek bent wil je beter worden, en daar heb je dokters, ziekenhuizen en medicatie voor nodig.

Tenminste dat is wat vele denken.

Zelf denk ik daar anders over. De ervaring met ziekenhuizen, doktoren en artsen heeft me steeds meer laten twijfelen of daar de oplossing wel ligt. Telkens werd ik afgescheept met: ‘Sorry ik kan niets voor je doen’, ‘de foto’s zien er goed uit, niets op te zien’, ’in je bloed is niets te vinden’, ‘ik kan je wel doorverwijzen’, ‘misschien als je 2 jaar lang, dagelijks 20 minuten fietst dat het beter wordt, maar dat weet ik niet zeker’ of ‘Wat raar dat je zoveel klachten hebt, je bent zo beweeglijk!’ Ja, mevrouw de dokter. Ik ben hypermobiel.. dat is één van de redenen dat ik juist zoveel pijnklachten heb.

Ik werd er moedeloos van, vaak werden er door verschillende artsen, tegenstrijdige adviezen gegeven. De een hamert er op dat je moet bewegen en de ander raad het juist af, want dan belast je de spieren te veel.. Uiteindelijk wist ik ook niet meer wat goed was en wat niet. Medicatie bleek ook niet de oplossing, dit heeft vooral veel ellende met zich meegebracht.

Omdat ik steeds meer afkeer kreeg naar de reguliere gezondheidszorg, ben ik zelf gaan zoeken naar een manier om gelukkig te kunnen leven. Ondanks mijn lichamelijke klachten.

En dat raad ik jou ook aan!

Karakter

Mensen met Fibromyalgie hebben vaak dezelfde karaktereigenschappen:

• Moeilijk nee kunnen zeggen
• Perfectionistisch
• Zichzelf op de tweede plek zetten
• Doorzettingsvermogen
• Groot verantwoordingsgevoel
• Gevoelig, zorgzaam
• Moeite met het uiten van emoties

Deze eigenschappen zijn op zich niet negatief, maar wel als het te veel aanwezig is. Wat je dan krijgt is dat je continu bezig bent met het tevreden stellen van anderen, zorgen dat alles goed geregeld is, een situatie van top tot teen analyseren (voordat de situatie zich heeft voorgedaan), taken van anderen voldoen als zij het niet doen (het moet immers toch gebeuren, dus dan doe ik het maar..), emoties opkroppen om niemand tot last te zijn en vooral erg weinig aan jezelf denken.

Deze eigenschappen kunnen er voor zorgen dat je vaak gestrest bent en veel energie verliest omdat je alles voor anderen goed wil doen. Waarschijnlijk zijn deze situaties erg herkenbaar voor je.

“Om wat meer rust te kunnen vinden, is het belangrijk om aan jezelf te werken. Hier is geen pilletje of onderzoek voor nodig, alleen heel veel discipline en wilskracht.”

Als ik te druk bezig ben om dingen voor anderen goed te doen, met iets bezig ben wat eigenlijk niet mijn taak is, door ga tot iets ‘perfect’ is, te veel van mezelf vraag of dingen doe die niet goed voor me zijn, merk ik dit vaak direct aan mijn lichaam. Zowel geestelijk als fysiek.

Dit merk ik aan mijn stemming: geïrriteerd, emotioneel, kort af.

Maar ook lichamelijk: ik ervaar direct meer pijn in mijn lijf, hoofdpijn, nek/schouder pijn (letterlijk ‘een last op mijn schouders’).

Je lichaam geeft deze signalen niet voor niets!

De signalen van je lijf

Deze situaties zullen misschien bekend voorkomen. Het is dan duidelijk dat de pijn erger wordt door een bepaalde situatie en je houding daarbij. Je kunt er voor kiezen om op deze momenten extra pijnstilling te nemen, óf je gaat werken aan jezelf.

De oorzaak ligt namelijk niet bij je lijf wat pijn doet, maar bij de situatie die zich voor doet. Door continu pijnstillers te slikken op momenten dat je niet goed voor jezelf zorgt waardoor je meer pijn hebt, ontloop je de oorzaak. Je bent dan bezig met symptoom bestrijding.

Wat beter werkt, is zorgen dat anders kunt reageren in bepaalde situaties. Dit is een hele klus, want je verandert niet zomaar je karakter.

Het gaat hierbij vooral om het voor jezelf opkomen, nee durven zeggen, verantwoordelijkheden bij anderen laten en het loslaten van je perfectionisme.

Bewustwording

Je kunt hier pas verandering in brengen als je weet waar je de mist ingaat. Het is dus aan jou om goed naar je lijf te luisteren. Krijg je in eens meer pijn, stel jezelf dan vragen:

• waar ben je mee bezig?
• Wat ben je aan het doen?
• Hoe voel je, je?
• Doe je hetgeen wat je doet voor jezelf of voor iemand anders?

Door deze vragen te stellen word je je meer bewust van jouw reactie op een bepaalde situatie.

Verantwoordelijkheid

Doordat ik een groot verantwoordelijkheidsgevoel heb, ben ik snel geneigd om andermans taken over te nemen. Als ik merk dat iemand iets is vergeten, los ik het meestal op. Op het werk doe ik vaak alles wat moet gebeuren, terwijl de verantwoordelijkheid van bepaalde taken niet bij mij ligt. Maar toch doe ik het, omdat het moet gebeuren, en de ander het niet gedaan heeft.

Als ik met die dingen bezig ben merk ik aan mijn stemming en mijn lijf dat het niet goed is wat ik doe. Het is aan mij om de verantwoordelijkheid bij anderen te laten en ze te vragen hun taken te doen. In plaats van stilzwijgend taken over te nemen.

Degene die het niet doet heeft vaak niks in de gaten en ik zit met de pijn. Dus iemand aanspreken op zijn of haar verantwoordelijkheid is bewustwording voor de ander, en minder pijn voor mij.

Dit zijn geen dingen die je van de een op de andere dag doet, maar het scheelt al heel veel als je je bewust bent waar het mis gaat. Bewustwording is immers waar het begint.

Wilskracht

Aan jezelf werken moet je wel willen. Om eerlijk te zijn heb ik de eerste jaren ook vooral de oplossing gezocht bij de medische wereld. Want er zou toch wel een oplossing voor mijn klachten zijn..? Ik kon de oplossing niet bij mezelf zoeken, omdat ik nog in de ontkennende fase zat. Dit zorgt ervoor dat je niet wilt/kunt zien dat de oorzaak (deels) bij jezelf ligt.

Een aantal jaar na de diagnose ben ik gaan ervaren dat het wel degelijk effect heeft om zélf van alles te proberen, om aan mezelf te werken en te onderzoeken wat ikzelf kan doen om de situatie aangenamer te maken.

Als je je bewust bent in welke situaties je de mist in gaat, begint het pas. Daarna is het de kunst om hier ook daadwerkelijk wat mee te doen, en dat is niet gemakkelijk. Het lukt mij ook nog niet altijd, maar het gaat me steeds beter af.

Begin klein

Als je er voor kiest om aan jezelf te gaan werken, begin dan met iets kleins. Als je meteen grote stappen wil maken raak je snel gedemotiveerd als dit niet lukt. Door telkens een klein doel te hebben kun je gericht aan het werk. Als je je doel bereikt hebt en ervaart dat je, je er beter bij voelt zul je gemotiveerd zijn om door te gaan. En dat is wat we willen!

De ene dag zal het je waarschijnlijk beter afgaan dan de andere, maar dit is niet erg. Je hebt ook nog een lichaam wat niet altijd meewerkt. Maak het jezelf dan niet moeilijker dan het is. Het moet geen straf worden om aan jezelf te werken, maar een uitdaging.

Een uitdaging om jezelf te leren kennen – en aangezien de meeste met Fibromyalgie doorzetters zijn, zal jou dit echt wel lukken! 🙂