Wanneer je de diagnose fibromyalgie krijgt kan het zijn dat je helemaal wegzakt in zelfmedelijden. En begrijp me niet verkeerd: dit is volkomen logisch. Je krijgt zo’n heftig nieuws te horen en het heeft tijd om dit een plekje te geven. De slachtofferrol is dan ook onderdeel van het acceptatieproces, hier begint het allemaal mee. Maar hoe zorg je nou dat je in plaats van zelfmedelijden naar zelfcompassie kunt groeien? In deze blog neem ik je hierin mee.
Wat is het verschil tussen zelfmedelijden en zelfcompassie?
Zelfmedelijden:
Zelfmedelijden houdt in dat je letterlijk medelijden hebt met jezelf en jezelf als slachtoffer ziet van de situatie. Je vraagt je af waarom dit jou moet gebeuren, betwijfelt of het ooit nog goed gaat komen en je zit in zak en as.
Je voelt je ellendig, vind dat iemand een oplossing moet bieden en bent ervan overtuigd dat jij niets kunt doen aan de situatie.
Nogmaals: er is niets mis mee als dit is hoe jij je nu voelt, het is een natuurlijke en logische reactie wanneer je aan het begin van het acceptatieproces staat.
Zelfcompassie
Zelfcompassie betekent juist dat je vanuit compassie met jezelf om kunt gaan en jezelf als vriend behandeld. Je bent liefdevol naar jezelf toe, geeft jezelf de ruimte en oordeelt niet over jou of jouw situatie.
Tegelijkertijd ben je in staat om in oplossingen te denken, mogelijkheden te bekijken, neem je verantwoordelijkheid over de situatie en heb je er vertrouwen in dat het beter kan worden.
Zelfcompassie helpt je vooruit. Het helpt je om jezelf te helpen zoals je een vriend zou helpen. Vanuit motivatie, support en zorgzaamheid.
Van zelfmedelijden naar zelfcompassie in 5 stappen
Hoe kun je de switch maken van zelfmedelijden naar zelfcompassie? Welke stappen moet je nemen en wat helpt je in dit proces?
Omdat ik zelf ook in dit proces heb gezeten (geloof me: ik heb héél lang in zelfmedelijden gehangen voordat ik naar zelfcompassie kon) weet ik ook wat je kan helpen om door dit proces heen te komen.
Stap 1: Erken dat je je slachtoffer voelt van de situatie
Het kan best confronterend zijn om in te zien dat jij je inderdaad slachtoffer voelt van de situatie. Echter helpt dit je wel vooruit.
Bewustwording is namelijk de eerste stap naar verandering. Wanneer je inziet dat je in de slachtofferrol zit hoef je hier niet direct iets aan te doen, het is belangrijk jezelf de tijd te geven in dit proces en het niet te forceren.
Het is goed om de momenten dat je wegzakt in zelfmedelijden op te merken (zonder oordeel en zonder dit meteen te willen veranderen) zodat je weet op welke momenten je dit gedrag vertoont.
Stap 2: Begrijp het acceptatieproces zodat je jezelf beter kunt begrijpen
Ik had zelf jarenlang geen idee dat ik door een acceptatieproces heenging. Als ik dit wel had geweten, en had begrepen hoe dit proces eruitzag, was het misschien net wat makkelijker geweest.
Weten dat het logisch is wat je voelt en ervaart kan ervoor zorgen dat je meer compassie voor jezelf ontwikkelt. Je weet dan immers dat het normaal is én dat het ook weer voorbij gaat.
Je kunt mijn eBook De 6 Fases van het Acceptatieproces Uitgelegd gratis downloaden. Hierin leg ik alle fases duidelijk uit én krijg je bij elke fase een fijne tip.
Stap 3: Geef jezelf de tijd om van zelfmedelijden naar zelfcompassie te groeien
Je kunt dit proces niet forceren. Besef dat je in een rouwproces zit waarvoor je jezelf de tijd mag geven. Als jij nu de ruimte kunt geven aan jouw emoties en dit proces, zul je merken dat je er ook net wat lichter doorheen kunt gaan.
Het opkroppen van je emoties of niet uitspreken wat je bezighoudt maakt het alleen maar lastiger voor jezelf. Emoties uiten helpt je om meer ruimte te ervaren. Daarnaast kan het opkroppen ervan juist voor nog meer pijnklachten en minder energie zorgen.
Dus geef jezelf echt de ruimte. Probeer niet ineens geforceerd liever voor jezelf te zijn als je diep van binnen nog boos, verdrietig en zelfmedelijden ervaart. Je mág deze emoties voelen.
Stap 4: Als je er klaar voor bent, ga oefenen met zelfcompassie
Als jij merkt dat je hebt kunnen rouwen om het feit dat je de diagnose hebt gekregen en klaar bent voor zelfcompassie, kun je hiermee gaan oefenen.
Waarom oefenen? Nou, omdat je zult merken dat je niet van het één op het andere moment de overstap kunt maken van zelfmedelijden naar zelfcompassie. Dit heeft oefening nodig.
- Je kunt wat vaker begrip voor jezelf opbrengen, dus als jij je ellendig voelt stop je dit niet weg, maar zeg je tegen jezelf: je mag je zo voelen, laat het er maar zijn.
- Leren inzien dat je verantwoordelijkheid mag nemen voor jouw leven. Dit klinkt wellicht heel zwaar maar waar het om gaat is dat je minder hangt aan factoren van buitenaf die jou beter moeten maken, maar dat je leert dat jij zelf andere keuzes mag maken om je beter te voelen.
- Oefenen met denken in mogelijkheden om te gaan ervaren dat niet alles één en al ellende is maar dat er vaak ook een middenweg is. Het is namelijk niet zo dat je niets meer kunt nu je pijnklachten hebt, je mag juist leren om dingen anders te gaan doen.
- Je kunt oefenen met het aanvaarden van hulp van anderen, mogen delen van jouw verhaal en er mogen zijn precies zoals je bent (met pijn, met vermoeidheid).
Dit zijn best flinke stappen, daarom mag je hier stap voor stap mee aan de slag gaan.
Geef ook hierin jezelf de tijd. Het zal niet ineens allemaal perfect gaan, dat hoeft ook niet. Waar het om gaat is dat je probeert de switch te maken.
Probeer na te gaan: hoe zou ik in deze situatie reageren op mijn beste vriendin? En reageer vervolgens zo op jezelf.
Stap 5: Trial and error
De groei van zelfmedelijden naar zelfcompassie heeft tijd nodig. Als je eenmaal aan het oefenen bent met zelfcompassie zul je merken dat het soms alsnog even fout gaat en je slachtoffer voelt van de situatie.
Geef jezelf ruimte voor deze momenten. Leren gaat met ups en downs en zo werkt dat hiermee ook.
Wees vooral trots op jezelf dat je stappen vooruit maakt, dat je steeds liever voor jezelf kunt zijn en dat je je best doet.
Geniet van het feit dat je nu steeds minder een slachtoffer bent, en steeds meer een beste vriend voor jezelf. Je verdient het!
Groei van zelfmedelijden naar zelfcompassie
Het heeft tijd nodig om van zelfmedelijden naar zelfcompassie te groeien. Ik lieg niet als ik zeg dat ik er jaren over gedaan heb. Geef jezelf dus echt de tijd hierin.
Hopelijk kun jij er met deze tips wat minder lang over doen zodat je wat makkelijker kunt groeien van zelfmedelijden naar zelfcompassie.
Ik gun het je dat je liefdevoller en milder met jezelf kunt omgaan en jezelf als beste vriend kunt behandelen. Je zult merken dat jouw situatie daar een stuk fijner van wordt.
Merk jij dat je nog midden in het acceptatieproces zit en het daardoor lastig is?
- Download dan Challenge Accepted! hét handboek over acceptatie wat ik geschreven heb om jou wat makkelijker door het acceptatieproces te lijden.
- Of volg de volledige cursus over acceptatie waarin jij leert om de regie over jouw leven terug te krijgen zodat je óók met fibromyalgie kunt genieten van het leven!
Lukt het jou om vanuit zelfcompassie met jezelf om te gaan of vind je dit nog lastig? Laat het weten in een reactie!