Voor de meeste mensen met fibromyalgie of een andere chronische ziekte zal het woordje plannen absoluut niet onbekend klinken. Maar al te vaak krijgen we te horen hoe belangrijk het is om goed te plannen zodat je beter je energie kunt verdelen. Ook ik heb lange tijd alles gepland, of nouja, geprobeerd. Ik maakte vaak een planning maar merkte dat ik me hier niet altijd aan kon houden. Vaak vanwege lichamelijke klachten, soms omdat ik totaal geen zin had om te dingen te doen die stonden gepland.

Daarom ben ik voor mezelf gaan bekijken hoe belangrijk eigenlijk een planning is, maar ook wat de nadelen er van zijn.

De zin en onzin van plannen

Met fibromyalgie weet je vooraf nooit hoe je je de volgende dag voelt. Het is namelijk een enorm onvoorspelbare ziekte waarbij je de ene dag rond springt en de andere dag aan bed gekluisterd zit door pijn en vermoeidheid. Eigenlijk is dit best tegenstrijdig met het maken van een planning en ook hetgeen waar ik voornamelijk tegenaan liep. Het frustreert me als ik mijn to do lijstje niet kan afwerken doordat ik teveel pijn heb.

Anderzijds geeft het ook weer voldoening om dingen af te kunnen strepen die wél gelukt zijn..

De taken die ikzelf plan zijn meestal dingen rondom het huishouden zoals de was, boodschappen doen, het bed verschonen etc. Daarnaast wil ik vaak nog wat dingen doen voor mijn blog en heb ik regelmatig therapieën gepland staan. Maar wat ik ook graag plan, is hoe laat ik naar bed ga en hoe laat ik weer opsta. Want ik dacht dat een planning en ritme goed voor me zou zijn.

Maar is dat ook echt goed voor me?

Dit heb ik jarenlang volgehouden en sinds afgelopen zomer gaat mijn wekker iedere ochtend om 6.20 uur. Want ik dacht dat het goed zou zijn om op tijd te gaan slapen en ook op tijd weer op te staan. Ik zorgde dat ik gemiddeld 7 uur slaap had per nacht, want ik dacht dat dat het beste was. Ook nu ik ziek thuis zit. Ik ging misschien wel wat eerder naar bed, maar alsnog is mijn wekker lange tijd om 6.20 uur afgegaan en ging ik met pijn en moeite mijn bed uit.

Want ja, ritme..

Toch maar omgooien?

Vorige week is hier verandering in gekomen. Eigenlijk omdat ik me een paar weken lang echt enorm beroerd heb gevoeld. 2x een griep in 3 weken tijd was een aanslag op mijn lijf. Maar ik zou Nathalie niet zijn als ik hier geen leermoment uit gehaald zou hebben 😉

• Ik was niet in staat om de was te doen, waardoor ik merkte dat het eigenlijk helemáál niet nodig is om zo vaak te wassen als ik voorheen deed.
• Ik was niet in staat om te koken, waardoor ik ervoer dat Youri ook heel goed soep kan opwarmen.
• Én, ik was niet staat om ‘s morgens om 6.20 uur op te staan. Dus zette ik mijn wekker uit en stond ik op als ik weer wakker werd en me wat beter voelde. Eerlijk is eerlijk, het deed me goed.

Ik besefte dat de wereld gewoon doordraaide als ik minder vaak waste, een keer niet kookte, wat vaker hulp vroeg en niet zo stipt op tijd opstond. Maar vooral, als ik wat minder streng was voor mezelf en minder ‘moest’ van mezelf. Als ik mezelf niet confronteerde met een planning, of andere dingen die ik nodig vond om te doen.

Dit heeft me aan het denken gezet.

Bye, bye planning..

De afgelopen dagen heb ik geen wekker gezet en ook niet besloten wanneer en hoe laat ik boodschappen ga doen. Of wanneer ik de was doe. Ik heb het allemaal bekeken van moment tot moment.

Ik sta op wanneer ik wakker word. Dit is meestal tussen 7.00 en 8.00 uur. Ik merk dat ik me dan fitter voel dan wanneer ik een wekker zet. Als ik ben opgestaan ga ik douchen, Milo uitlaten en ontbijten. Wat ik daarna ga doen, ligt aan wat ik aankan. Ik lunch uitgebreid en daarna ga ik vaak even mediteren. Zodat ik weer wat extra energie heb voor de middag.

Ik verplicht mezelf niet meer om ‘s morgens vroeg meteen boodschappen te gaan doen. (Nu ik dit typ besef ik pas hoe stom dat eigenlijk ook is. Want met die ochtendstijfheid is het voor mij niet echt handig om dan met zware boodschappen te tillen.) Dit doe ik dus voortaan als ik daartoe in staat ben. Het boodschappen doen op zich gaat me dan ook beter af en alleen al het feit dat er vanuit mezelf minder druk achter zit maakt het wat aangenamer.

Het geeft me rust, om dingen te doen wanneer dit voor mij mogelijk is, in plaats van me te willen houden aan een planning.

Korte to-do list

Anderzijds merk ik dat plannen wel handig is voor kleine taken. Het geeft namelijk toch een voldaan en tevreden gevoel om dingen van een lijstje af te kunnen strepen. Wat bij een planning vooral belangrijk is -dit heb ik tenminste zo ervaren- is dat de lijst niet te lang is, zodat de doelen ook haalbaar zijn. Op deze manier geeft een planning voldoening in plaats van frustratie.

Loslaten om te ‘moeten’

Maar voor nu blijf ik nog even lekker even leven zonder planning en luister ik iedere minuut naar wat mijn lichaam aankan en nodig heeft, en wat ik zelf écht wil. Zodat ik hopelijk in de toekomst keuzes kan maken vanuit mijn hart en wat meer kan loslaten om zoveel te moeten van mezelf. Zodat er ruimte kan komen voor rust, ontspanning en wat meer sprankeltjes geluk. Want ik besef, dat alles wat ik van mezelf ‘moet’ doen, 10x zo zwaar is om te doen dan de dingen die ik van mezelf ‘mag’, of wanneer ik mezelf de ruimte geef om het te doen wanneer ik me goed genoeg voel.

Ik denk ook dat daar vooral mijn gevecht met een planning ligt, want zodra ik dat rijtje met taken zie staan wil ik het afwerken, ongeacht hoe ik me voel. Waardoor ik vaak over mijn grenzen ga en dat wil ik niet meer.

Want het enige wat ik nog moet, is goed voor mezelf zorgen. Zodat ik eindelijk eens écht naar mijn lichaam leer luisteren en het kan geven wat nodig is.

Eye-opener

Natuurlijk kan dit per persoon verschillend zijn en misschien heb jij zelfs super veel baat bij een planning. Dat kan! Maar voor mij was het een eye-opener dat ik vooral dacht dat het goed voor me was om alles stipt te plannen, maar ik dit nooit echt heb onderzocht. Overal hoor je en lees je dat plannen zo goed is voor mensen met fibromyalgie en daarom heb ik dat jaren terug ook toegepast. Daarnaast, als je er vanuit gaat dat het goed is wat je doet, waarom zou je het dan anders doen? Doordat ik de afgelopen weken geen andere optie had, heb ik mijn planning aan de kant moeten schuiven en heb ik daardoor mogen ervaren dat me dat eigenlijk best wel goed doet.

Geluk bij een ongeluk! 🙂

Wat doet een planning met jou?

Ik begrijp natuurlijk ook dat het niet voor iedereen haalbaar is om ’s morgens geen wekker te zetten, of ’s middags een half uur te mediteren. Momenteel zit ik met burn-out gerelateerde klachten thuis van het werk waardoor ik ’s morgens niet iedere dag perse ergens voor op hoef te staan. Maar alsnog kun je voor jezelf nagaan op wat voor manier jij plant en wat dit met je doet. Geeft een planning je rust, of zorgt het voor frustratie? Als het je rust geeft is dat alleen maar positief en zou ik je aanraden er zeker mee door te gaan.

Frustreert een planning je? Tijd voor verandering

Als het plannen van taken je frustreert zit er waarschijnlijk meer achter die planning, namelijk een enorm hoge lat. Een planning waardoor je gefrustreerd raakt, is waarschijnlijk geen reeële planning, maar een planning met de dingen waarvan je vind dat je ze moet doen. Dit was tenminste wel waar mijn planning veelal op gebaseerd was.

Als ik bijvoorbeeld mediteren of tijd voor mezelf op de planning had staan, maar ook nog 5 andere dingen die in mijn ogen belangrijker, zou ik die tijd voor mezelf al betitelen als minder belangrijk. Terwijl júíst deze momenten enorm belangrijk zijn! Maar telkens als ik die lijst zag gaf het me bepaalde druk en vond ik toch echt dat die lijst afgewerkt moest worden.

Onbewust heb ik mezelf het daar knap lastig mee gemaakt. Want hey, mijn vriend klaagt niet als we later eten, het bed een dagje later verschoond wordt, de was nog niet is opgevouwen of als we Milo wat later uitlaten. Nee, ík ben degene die daar over klaagt, omdat ík vond dat het eten wel klaar moest zijn of het bed verschoond. En dat gaf me bergen met stress..

Herkenbaar?

Mocht jij ook iemand zijn die gefrustreerd een planning afwerkt en uiteindelijk nergens aan toe komt, dan geef ik je één tip: stop hiermee. Stop met de hoge verwachtingen van jezelf, stop met jezelf confronteren, gun jezelf gewoon eens wat meer ruimte. Zonder continu te moeten. Want het zijn vaak niet de taken op je lijstje die veel energie kosten, maar de mindset erachter.

Wil je toch graag een planning maken, beperk het lijstje dan tot de dingen die haalbaar zijn en check voor jezelf eens wat écht nodig nodig is. Want waarschijnlijk zijn er een hoop dingen waarvan je denkt dat ze belangrijk zijn, terwijl het vaak echt niet uit maakt als het een dagje wordt verschoven. Oh ja, denk er aan voldoende tijd voor jezelf in te plannen, zodat je af en toe een momentje voor jezelf kunt nemen om weer op adem te komen.

Plan jij je dagen of bekijk je alles van dag tot dag? Laat een berichtje achter met wat voor jou het beste werkt! Ik ben heel benieuwd 🙂